Fun with Dick and JaneDick en Jane hebben een topleventje. Gelukkig getrouwd, een kind, beide hebben een succesvolle carrière en ze wonen in een mooi huis. Op Dick's werk is alles ook koek en ei. Er ligt hem zelfs een grote promotie in het vooruitzicht, waarop zijn vrouw stopt met werken en ze vele grote investeringen in hun huis uitvoeren. Voor zijn promotie moet Dick eerst een persconferentie op televisie geven. Deze is echter niet wat Dick ervan verwachtte. Hij moet namelijk onverwacht verdedigen waarom zijn bedrijf failliet is gegaan. Hier heeft hij geen flauw idee van. Al snel blijkt dat hij ontslagen is, evenals alle andere werknemers van het bedrijf. Teleurgesteld moet hij op zoek naar nieuw werk, maar door de slechte economie komt hij niet meer aan werk. Dick en Jane zitten met grote schulden opgescheept, maar hun positieve kijk op het leven zorgt ervoor dat ze zich er doorheen slaan. Ze moeten echter wel bezittingen verkopen om te kunnen overleven. Wanneer ze eenmaal helemaal in de goot zitten, is er nog maar een optie: stoppen met de brave burger spelen en overvaller worden. De eerste overvallen mislukken faliekant, maar al snel ontpopt het stel zich toch meesters in hun vak. Dan komen ze op een plan om de baas van Dick's bedrijf erbij te naaien. Dit blijkt echter moeilijker te zijn dan verwacht. Remake van de gelijknamige film uit 1977 welke ik niet heb gezien en derhalve niet als referentiemateriaal kan dienen voor deze recensie. Doch, wanneer deze evenveel vermaak biedt als de remake wil ik hem best een keer aanschouwen. Jim Carrey zet een uiterst vermakelijk karakter neer. Hoewel hij nauwelijks zijn overbekende gekke bekken trekt, kenmerkt de film zich toch duidelijk door zijn humor. Naast hem valt de rest van de cast -vooral tegenspeelster Téa Leoni- behoorlijk in het niet. Doordat de hoofdmoot van de film niet ligt bij de overvallen, maar ook juist bij Dick's carrière en de neerval van het koppel, bestaat ze uit verschillende onderdelen, in welke verschillende humorstijlen en grappen mogelijk zijn. Dit betreft dan bijvoorbeeld de vreselijke zakencultuur binnen Dick's bedrijf, waaraan hij maar al te graag deelneemt of de downfall van Dick, waarin hij van optimist verandert in een vervelend cynisch mannetje. Tijdens de overvallen vallen de verschillende kostuums waarin deze worden gepleegd op. Zo zien we Dick een keer als Sigmund Freud naar binnen stappen, maar ook als vage alien (welke ongetwijfeld een parodie op de een of andere scifi film zal zijn). Al met al is Fun With Dick and Jane een redelijk geslaagde komedie waaraan je je geen buil zult vallen. Wat de liefhebber van Jim Carrey ervan zal vinden kan ik echter niet inschatten.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobema: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
     |
 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Fun with Dick and JaneHieronder een paar uitbreidingen en wijzigingen op Boobema's verhaaltje. In het eerste deel van de film wordt op een geslaagde wijze een loopje genomen met het materialistische bestaan van -met name- de upperclass Amerikaan. Zowel Dick als Jane hebben het clichébeeld van the American dream voor ogen als de promotie van Dick voor handen ligt: Eindelijk zullen ze de grotere auto en een perfect 'begrasde' tuin hebben. Als ze rijker zijn zullen eindelijk gelukkig worden, ook al zijn ze al rijk. Ze zijn zo opgewonden dat ze besluiten om op de aankomende zaterdag sex te hebben, waarna ze het licht uit doen. Hun hele leven draait om carriëre en geld, waardoor ze ongelovelijk door het slijk gaan op het moment dat dit in één klap wegvalt. Maar door de werkeloosheid en de foute stunts die ze vervolgens noodgedwongen moeten doen, komen ze achter veel andere eigenschappen van elkaar: ze beginnen écht te leven. De film heeft geen diepgaand moraal ofzo, maar de manier waarop deze waarden in de materialistische maatschappij op de schop worden genomen is heerlijk uitgevoerd in het eerste deel van de film. Helaas zwakt de film wat af in het tweede deel. De grappen bestaan dan voornamelijk uit het klungelige, welbekende gedrag van Jim Carrey. De humor verliest die achterliggende boodschap die het eerste deel zo sterk maakt. Toch blijft het continue boeiend en gaat de film in rap, lekker tempo door de grappen heen. Uiteindelijk geeft het precies wat je verwacht van een Jim Carrey film: gewoon vermakelijk door zijn bizarre acteerwerk, maar op weinig vlakken orgineel te noemen.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobers: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
