The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the WardrobeDeze verfilming van het bekende boek Narnia van C.S. Lewis kan maar matig geslaagd genoemd worden. Het probeert zoveel mogelijk te lijken op een Lord of the Rings voor kinderen. Maar de dingen die deze film zo bijzonder maakten, komen in Narnia maar weinig tot bloei. De voornaamste reden hiervoor is het feit dat ze alles gepropt hebben in één film. Hierdoor moeten ze van event naar event haasten wat ernstig ten koste gaat van de sfeer en het inlevingsvermogen. Ze hadden, net als Peter Jackson , ervoor moeten kiezen om de film te splitsen in een meervoud aan films. Een tweede reden is simpelweg dat het een kinderfilm is, terwijl er toch wel wat gruwelijkheden en battles plaatsvinden. Deze gebeurtenissen moeten kindvriendelijk blijven, waardoor bloed ontbreekt maar waardoor met name de battles erg saai worden en griezelige wezens totaal niet tot hun recht komen. Ik begrijp wel dat ze hiervoor hebben gekozen, maar het houdt in dat mijn waardering daardoor daalt. Een derde punt van ergernis zijn de acteurs in de film: Een goede acteerprestatie kan het nauwelijks genoemd worden. Kinderen in de hoofdrol is nou eenmaal gevaarlijk. Het viertal wat Narnia betreedt bestaat uit twee jongens en twee meisjes. Allemaal broers en zussen van elkaar. Het komt er uiteindelijk op neer dat de 'mannen' gaan vechten (waarbij ze telkens gered moeten worden) en de meisjes telkens janken bij ieder overleden schepsel. Met name dit laatste is een ergernis, want de jankscenes zijn verhoudingsgewijs lang en ze janken telkens om een schepsel dat daarvoor maar een paar minuten in beeld zijn geweest waardoor je er geen enkele verwantschap mee hebt en elke traan alleen maar irritatie opwekt. Er valt ook wel wat positiefs te melden over de film, hoor. Effecten zijn wel aardig, al zijn ze standaard. Het gebruik van allerlei dieren als gevechtseenheden, vond ik grappig gedaan. De settings zijn in de eerste helft van de film sfeervol te noemen! Het besneeuwde landschap met het ijskasteel en het beverhuisje (of beverdam) spreken tot de verbeelding. In het tweede deel van de film wordt het helaas wel wat slechter. Rohan-taferelen doen zich voor en een slechte versie van The Return of the King geeft een wrange nasmaak. In dit deel gaan de gebeurtenissen ook erg van de hak op de tak springen: De leeuw, bijvoorbeeld, is nog maar net in beeld of hij besluit zich op te offeren waardoor je weer een jankscene moet aanschouwen. Deze recensie dreigt wel erg lang te worden, dus ik zal als afsluiter maar even het verhaal kort toelichten: Vier kinderen verhuizen gedurende WOII naar een mansion aangezien London gebombardeerd wordt. In dit oude huis vindt het jongste meisje een doorgang naar Narnia via een klerenkast. Aanvankelijk denken de anderen dat het de levendige fantasie van het meisje is. Ze krijgen dan ook ruzie. Maar uiteindelijk belanden ze alle vier in het fantasierijk, waar één van de vier (de jongere broer) gevangen wordt genomen door een (ijs) heks. Aanvankelijk willen ze alleen maar het broertje bevrijden en wegwezen. Maar ze beseffen dat ze het land kunnen bevrijden van deze boze heks. Van de kerstman krijgt het jongste zusje een cut-throat dolk en een elixier, de oudere zus een pijl en boog en de oudere broer een zwaard voor de serieuzere manslaughter. Ondanks deze wapens worden ze telkens maar net op het nippertje gered. Ze mobiliseren een leger dat onder aanvoer van een leeuw staat en winnen de battle tegen de heks. Als ze opgegroeid zijn in Narnia, vinden ze de weg terug door de klerenkast en belanden weer thuis: er blijkt geen seconde verstreken te zijn!
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobers: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
     |
 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the WardrobeHet leukste aspect van Narnia vind ik het gebruik van dieren als personages. Normaal is dat al heel snel flauw, gemaakt en kinderachtig maar in deze film is het knap gedaan en humoristisch. Daarnaast komen er mooie beelden voorbij van uitgestrekte landschappen (veelal opgenomen in Nieuw-Zeeland). Deze komen de sfeer dan ook zeker ten goede wat belangrijk is om de minpunten voor mij nog een beetje te compenseren. Niet alleen vond ik het acteerwerk slecht, ik vond 2 van de 4 kinderen echt irritant en dus niet leuk om naar te kijken. De duidelijke bijbelse ondertoon en moraal ging me ook steeds meer storen (zoals koning Aslan sterft, neemt de zonden van de verrader op zich en herrijst vervolgens weer uit de dood). Tenslotte zitten er ook nog wat kleine dingen in die niet kloppen zoals het oudste ventje dat vrijwel meteen goed kan zwaardvechten nadat hij een zwaard in handen krijgt. Okay, het is een fantasyfilm maar dat soort dingen storen toch. Tenslotte is het verhaal redelijk voorspelbaar en heeft een enorm "en ze leefden nog lang en gelukkig" einde waarbij opeens iedereen weer leeft, vergeven en gelukkig is. Okay, het is een kinderfilm maar dan kunnen er nog wel personages doodgaan en dood blijven toch? Dit is een beetje te veel zoetigheid en braafheid in één film voor mij.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobiëlle: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
