The Big WhitePuta madre, wat heb ik me verveeld bij deze film zeg! Het is werkelijk waar een totaal zoutloos misdaadverhaaltje met een vleugje slecht geacteerd drama en afgrijselijke humor waar zelfs grootmoeder haar kunstgebit voor zou uitdoen. Dit alles onder leiding van Robin Williams, een acteur waar ik op zijn zachts gezegd geen fan van ben. Holly Hunter acteert ook zonder zout, net als de rest van de cast alsof ze deze film even ernaast maakten. De gemiddelde aflevering van Meujdeuj, she wrote is beter. Robin Williams vindt in een container een lijk met uitpuilende opengesperde ogen en een gelaat wat het woord "Waaah!" tot uiting brengt (om je een idee te geven van de vreselijke humor in de film). Hij bergt het geval op in zijn ijskast en gooit het later in een ravijn zodat het zelfmoord lijkt. Vervolgens stapt hij naar de verzekeringsmaatschappij toe om even flink te cashen op de levensverzekering van zijn broer die al jaren wordt vermist. In dit bedrijf werkt Giovanni Ribisi (de enige redelijke acteerprestatie). Hij is een hard-ass wat betreft verzekeringsfraude opsporen. Een weinig boeiend misdaad-plotje ontwikkelt zich. De zaken raken nog wat gecompliceerder omdat het lijk van een maffiabaas blijkt te zijn wiens handlangers Robins vrouw (Holly) ontvoert. Zij lijdt aan het syndroom van Gilles de la Tourette, om nog maar eens een voorbeeldje te noemen van de slechte humor. Deze film is van top tot teen een afrader. Enig pluspuntje zijn de witgesneeuwde settings die bij tijd en wijle sfeervol zijn, echter niets bijzonders.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobers: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |