De Vietnam-oorlog. Private Eriksson is een jong broekie, zojuist aangekomen in de oorlog en nog enigszins idealistisch ingesteld. Hij vecht wel mee en schiet ook spleetogen neer, maar als het even kan neemt hij ook de tijd om de lokale bevolking en hun gebruiken te leren kennen. De onderlinge relaties in zijn platoon zijn wel oke, maar Eriksson valt duidelijk buiten de boot, aangezien de rest veel lompere en bovenal simpelere gasten zijn. Alles lijkt koek en ei te zijn, totdat Brownie, de beste vriend van Sgt. Meserve, de platoon-leider, wordt doodgeschoten tijdens een setup van een lokaal dorpje. Meserve zweert hierop wraak tegen de spleetogen. Tijdens de eerstvolgende missie ontvoert het team een meisje uit een dorp, met als doel haar te verkrachten. Eriksson ziet hier heel weinig in en verzet zich tegen de aankomende daad. Wanneer de verkrachting plaats vindt is hij dan ook de enige die niet meedoet. Hiermee worden de onderlinge relaties op scherp gezet. Het gaat helemaal fout als Meserve er achter komt dat Eriksson het meisje helpt te ontsnappen. De ontsnappingspoging mislukt en er wordt besloten het meisje mee te nemen. Tijdens een vuurgevecht met de Vietcong probeert ze opnieuw weg te komen, waarop ze wordt doodgeschoten. Dit tot groot verdriet van Eriksson. Terug op de basis probeert hij mensen te overtuigen van de misdaad van zijn platoon-genoten. De legerleiding lijkt hier weinig zin in te hebben, aangezien dit de reputatie van het leger alleen maar kan schaden. Toch zet Eriksson door en slaagt hij erin zijn platoon te laten veroordelen tot lange gevangenisstraffen.
Regisseur Brian de Palma claimt met Casualties of War een waargebeurd verhaal te hebben verfilmd. Dat er grote twijfels bestaan over de waarheid van deze stelling is onder andere hier en hier te lezen. Persoonlijk boeit het me niet zo of dit verhaal wel of niet waar gebeurd is, het gaat erom of er een goede film wordt neergezet. Daarover kan ik kort zijn. Echt goed is Casualties of War namelijk niet, maar er is ook absoluut niet van een wanproduct te spreken. Positief punt is vooral het acteerwerk van hoofdrolspelers Sean Penn en Michael J. Fox. Eerstgenoemde weet een uiterst vermakelijke rol neer te zetten als über-simpele cliché-Yank soldaat. Misschien is zijn rol niet de meest moeilijke om te spelen, toch doet hij met een zekere klasse en komt hij overtuigend over. Ander positief puntje is het redelijke Nam-sfeertje dat wordt neergezet, maar dit hebben we natuurlijk al vaker gezien in de honderden andere films over dit onderwerp. Tegenover deze lof staan echter een aantal zaken die de kijkervaring minder interessant maken. Dit betreft vooral het moraliserende verhaal waarin het Amerikaanse leger weer eens door het slijk wordt gehaald. Dat dit terecht is staat natuurlijk buiten kijf, maar ik heb het daarmee wel een beetje gehad. Bovendien ligt het er gedurende de hele film wel erg dik bovenop dat de soldaten allemaal een stelletje klootzakken zijn. De voorspelbaarheid van het verhaal is dan ook een ander puntje van kritiek. Het kwam regelmatig voor dat ik precies kon voorspellen hoe het verhaal zich zou ontwikkelen. Dit speelt zeker het laatste half uur, waarin Eriksson probeert de legerleiding te overtuigen van de noodzaak tot het starten van een rechtszaak. Natuurlijk werkt niemand mee, maar slaagt hij uiteindelijk in zijn missie.... hoezo voorspelbaar!? Al met al is Casualties of War echter toch wel een film waar goed naar te kijken is. Een klassieker in het Vietnam-oorlogs genre is ze echter zeker niet, voornamelijk door bovengenoemde kritiekpunten.
