Caroline is bejaardenverzorgster van beroep. Ze heeft zojuist een nieuwe baan aangenomen, waarbij ze een enkele terminale gast moet verzorgen. Deze Ben woont samen met zijn vrouw Violet in een groot landhuis in de moerassen rondom New Orleans. Ben heeft een beroerte gekregen tijdens een bezoekje aan zijn zolder, waarna hij volledig verlamd is geraakt. Caroline vallen al snel een paar rare zaken op, zoals het feit dat Violet het telkens over het leven van het huis heeft en een mysterieuze kamer op de zolder. Ook lijkt Ben ondanks zijn bijna comateuze staat toch een soort contact met Caroline te zoeken. Nieuwsgierig als ze is, onderzoekt ze de geheime kamer en vind hierin allerlei lichaamsdelen op water en ingrediënten voor hoodoo-rituelen. Als ze Violet hiermee confronteert, vertelt deze een verhaal over het huis. De oude eigenaar, een rijke zakenman, had twee zwarte hulpjes. Deze hebben de kinderen van de zakenman bij een ritueel willen opofferen. Logischerwijs was hij hier niet zo van gediend en heeft hij zijn slaafjes gelyncht. De geesten van de twee personen dwalen echter nog steeds rond in het huis. Caroline begint nu in te zien dat Ben helemaal geen beroerte heeft gehad, maar dat hij onder invloed van een hoodoo-spreuk staat. De grootste verdachte hiervan is Violet. Samen met Luke, de notaris van Violet, moet ze nu proberen Ben uit het huis weg te krijgen. Violet is hiervan uiteraard niet gediend. De situatie wordt nog gecompliceerder als blijkt dat Luke een leerling van Violet is.
Om met iets totaal irrelevants te beginnen, hoodoo hierboven moet niet voodoo zijn. Dit zijn schijnbaar twee aparte dingen, iets waar ik geen idee van had. Maar goed, de film zelf. Qua verhaal, acteerwerk en sfeer zit alles op zich wel snor. Ik kan alleen niet echt zeggen dat ik me heel erg vermaakt heb bij deze film. De motivatie van Caroline om Ben te willen redden is vergezocht, evenals haar plotselinge behendigheid met allerlei hoodoo-rituelen. Het verhaal biedt voldoende mogelijkheden om een spannende thriller mee te maken, maar op het puntje van je stoel zitten doe je eigenlijk nooit. De vaak donkere settings dragen bovendien ook niet aan het kijkplezier bij. Feitelijk is er gewoonweg niet zo veel spannends over deze film te melden, mede doordat bijna alles al eens eerder in films aan bod is gekomen. Door het redelijk onverwachte einde wordt een onvoldoende ontlopen. De titel van deze film heeft overigens helemaal niets met skeletten te maken, maar is slechts Engels voor een loper.
