Martin komt er na grondige bestudering van allerlei religies achter dat God niet bestaat. Dit gegeven bevrijdt hem en hij voelt zich er prima bij. Hij vindt het noodzakelijk zijn pa en ma in te lichten over zijn herboren status. Zijn ouders zijn echter behoorlijk katholiek en niet zo blij met het feit dat zoonlief een atheïst is. Bovendien dreigt Martin het kerstfeest te verpesten, door zijn goddeloze visie aan de gehele familie tentoon te spreiden. Zijn gestoorde tante Patricia denkt zelfs dat Martin bezeten is van Satan en is vastberaden een duivelsuitdrijving toe te passen op haar neefje. Ze gaat hierbij over lijken...
Voor het geval je de Engelse taal niet beheerst: Blasphemy betekent godslastering. De titel is goed gekozen, want godsdiensten komen er niet al te goed vanaf in deze film. De prent zet religies namelijk flink in de zeik, wat mijns inziens af en toe aardige momenten oplevert. Vooral de sketches met onder meer Jezus, Hare Krishna en de profeet Mohammed zijn aardig. Tevens weet de hoofdpersoon zo nu en dan lekker te provoceren.
De helft van de tijd lijdt deze film echter aan de puberale, prekerige toon die het herbergt. Hierin staat de moraal dat religies achterlijk en slecht zijn hoog in het vaandel. Dit is wellicht educatief voor de simpele zielen die in een God geloven, maar als atheïst kon ik er niet veel mee. Bovendien heb ik het niet zo op gepreek, ook al ben ik het inhoudelijk eens met de boodschap. Mits je wars bent van religieus gedachtengoed, kun je je op zich wel enigszins vermaken met de film, maar al te veel vertier verschaft deze goedkope productie nu ook weer niet.
