In Puerto Vallarta, Mexico worden op klaarlichte dag twee mensen geliquideerd. Het is het werk van een koelbloedige huurmoordenaar die voor de Amerikaanse overheid werkt. Vervolgens benadert deze killer een financieel aan lager wal geraakte schrijver met het voorstel hem tegen flinke betaling naar de grens te vervoeren. Hiervoor is de schrijver wel te porren. Zijn drammerige Mexicaanse vriendin, een voormalig prostituée, staat er echter op mee te gaan. Dit is voor de huurmoordenaar geen probleem, want hij heeft een oogje op de Mexicaanse. Ondertussen zijn een stel Amerikaanse special agents en de Mexicaanse politie naarstig op zoek naar de beruchte hitman, die een spoor van venieling en lijken achterlaat...
Nadat ik me liet verleiden tot de aanschaf van het vreselijke House of 9 vanwege de aanwezigheid van Dennis Hopper, tuinde ik er opnieuw in met Puerto Vallarta Squeeze, waarin de meestentijds meer dan redelijke Harvey Keitel acte de présence geeft. Nu dient te worden opgemerkt dat Keitel's inbreng in deze walgelijke roadmovie/romantische misdaadfilm zo ongeveer het positiefste is, maar de pijn verlichten doet dat gegeven daarentegen allerminst. Het verhaal is namelijk wel van zo'n enorm schijtniveau, dat mijn haren er recht van overeind gingen staan. Een professionele huurmoordenaar die tijdens zijn ontsnapping verliefd wordt op een Mexicaanse hoer? Mag ik even een teiltje? En dan die enorm irritante schrijver... Het is dat er enkele bloederige moorden in deze film zitten die het geheel een beetje peper geven en dat Miguel Sandoval en Harvey Keitel er nog iets van proberen te maken, anders was het echt tien keer niks geweest en rijp voor een één. Het vergelijkbaar 'zwoele' After the Sunset is echter zo ongeveer een meesterwerk als je die naast deze gruwel legt. Dit moge hopelijk genoeg zeggen over de (absentie van) kwaliteit en/of vermaak in Puerto Vallarta Squeeze.