Aangezien deze film toch drie keer bagger is leg ik hier het volledige verhaal uit. Degenen die deze film toch zo nodig nog moeten zien moeten dus maar even over de spoilers heen lezen. Dahlia is zojuist gescheiden en moet samen met haar dochtertje Ceci op zoek naar een nieuw huis. Omdat ze niet zo veel geld heeft belandt ze in een behoorlijk verrot appartement in een verpauperde buitenwijk naast Manhattan. In de slaapkamer zit een watervlek waar continu bruin water door naar binnen sijpelt. Dit goedje komt ook regelmatig door de kranen en wasmachines naar boven. In het leegstaande appartement boven dat van Dahlia zijn volgens de conciëre regelmatig jonge gastjes aanwezig die de kranen laten overstromen. Toch lijkt het alsof er meer aan de hand is. Ceci heeft namelijk een denkbeeldig vriendinnetje, die heel toevallig dezelfde naam heeft als het meisje dat ooit in het appartement boven ze woonde. Ook duikt er regelmatig een rugzak op die van het betreffende meisje is geweest. Wat blijkt: de ouders van het andere appartement zijn gescheiden en verhuisd, maar zijn hun dochtertje vergeten. Deze is verdronken in de watertoren op het dak. Aangezien de conciërge hiervan af wist maakt hij de watertoren niet schoon, hetgeen het vieze water verklaard.
Remakes maken van Japanse horrorfilms is hip. Een paar jaar geleden werden we verblijd met de redelijke remake van The Ring en The Ring 2. Ook Ju-On heeft een remake gekregen onder de naam The Grudge. Nu is dan Dark Water aan de beurt, waarvan hier de recensie van het origineel te lezen is. Gelukkig ben ik absoluut niet geworden van deze film. In plaats van een spannende thriller is dit namelijk meer een drama over de relatie tussen moeder en dochter en de juridische problemen die een scheiding met zich meebrengt. Ook het kunnen wennen aan een nieuwe school en omgangsregelingen treffen vullen een groot deel van Dark Water. Het enige thrillerachtige stukje zit op het eind, nadat het zeer matige verhaal uit de doeken is gedaan. De geest van het meisje komt dan nog even vervelen in wat een veel te lang durende finale is. Daar Boobers ook al niet al te positief is over het origineel, lijkt het me het beste indien je beide delen lekker aan je voorbij laat gaan. Als je daarentegen midden in een scheiding ligt, kun je misschien nog wat leren van Dark Water.
