Beavis en Butthead waren gedurende mijn middelbare schooltijd zo'n beetje de grootste cartoon-helden ever. De afleveringen heb ik vrijwel allemaal gezien en het merendeel daarvan was enorm goed. Toen er een speelfilm van het tweetal werd gemaakt was het natuurlijk de grote vraag of ze ook voldoende kwaliteiten zouden hebben om anderhalf uur lang te kunnen vermaken. Wat ik daar destijds van vond kan ik me niet meer herinneren. Feit is dat deze hernieuwde kennismaking zeer positief bevallen is en me terug doet denken aan de tijd dat MTV nog gewoon dit soort topseries uitzond, in plaats van de bagger waarmee de muziekzender heden ten dage gevuld wordt.
Het verhaal van de film dan, zonder al te veel uit te wijden over Beavis en Butthead zelf (je moet ze maar gewoon kennen). De heren hebben een groot probleem: hun televisie is namelijk gestolen. Dus gaan ze over straat zwerven in de hoop het apparaat terug te vinden. Bij een motel lopen ze een kamer binnen waar een televisie in staat. Hier zit een crimineel die denkt dat het tweetal de door hem ingehuurde hitmen zijn. Hij vraagt Beavis en Butthead 'to do his wife', wat de sukkels opvatten als een invitatie om betaald met zijn vrouw te mogen neuken. Dus gaan ze op weg naar Las Vegas naar de chick. Wanneer zij doorheeft dat de twee tieners maar sukkels zijn, verstopt ze een chemisch wapen in de broek van Beavis, zodat de politie dit niet kan vinden. Als ze haar weer ontmoeten dan mogen ze haar doen, is haar uitleg. Aldus volgt er een lange reis door Amerika, waarbij Beavis en Butthead onder andere kennis maken met hun vaders, buurman Anderson, een oud wijf en de Amerikaanse president.
Ik hoef je hopelijk niet uit te leggen dat deze reis gepaard gaat met de nodige ongein van de kant van Beavis en Butthead. Hun totale stupiditeit zorgt er voor dat ze in de meest bizarre situaties terecht komen, maar door toeval telkens weten te ontstappen uit de handen van de politie. De humor is op en top Beavis en Butthead en zal voor de liefhebber een feest der herkenning zijn. Vooral Beavis is in deze prent extreem stupide en, wanneer hij onder de drugs zit, dusdanig vermakelijk dat het moeilijk is om je tranen te bedwingen van het lachen. Het valt me trouwens op dat er redelijk wat goede verfilmingen van toffe cartoons bestaan (o.a. SpongeBob SquarePants en South Park), zeker in vergelijking met de baggerverfilmingen van veel series. Beavis and Butthead do America mag wat mij betreft aan dit eerste rijtje worden toegevoegd. Ik ben heel benieuwd of de in 2007 te verschijnen film van The Simpsons ook zo'n topper wordt.
