Mozes kriebel, die Hilary Duff kan echt niet acteren zeg. Het glas is bij mij in dezen duidelijk half leeg, daar je ook zo kunnen opmerken: "Niet slecht voor een minderjarige Barbiepop." Enfin, de 'ster' van deze infantiele spionagefilm is Frankie Muniz, die titelpersoon Cody Banks speelt. Zijn prestatie kan er net mee door, maar hij is in de sitcom Malcolm in the Middle mijns inziens beduidend beter op zijn plaats. Hier speelt hij een mannetje dat wordt gerecruteerd door de CIA. Er dienen namelijk slechteriken gestopt te worden, voordat die de wereld vernietigen middels in ijsblokjes verstopte nano-organismen. Cody krijgt een spoedcursus CIA van een bevallige dame en wordt uitgerust met allerlei high-tech snufjes. Om dicht bij het vuur te komen, moet Cody echter een chick (Duff) van zijn leeftijd versieren, wat hem in eerste instantie niet zo goed afgaat...
Agent Cody Banks laat zich het beste omschrijven als een junior versie van James Bond. Deze analogie valt tevens qua niveau en vermaak te trekken; deze prent is namelijk net zo fantasie- en zouteloos als de gemiddelde film waarin 007 zijn opwachting maakt, maar biedt wel genoeg vermaak om niet een al te grove onvoldoende binnen te slepen. Erg kapot van deze film ben ik dus niet en hierbij hielp het zeker niet dat er om de haverklap met reclamblokken werd gesmeten door de commerciële zender waarop ik de prent bekeek. Wat de materie betreft had er overigens wel iets beters mee gedaan kunnen worden. Zie hiervoor Spy Kids van Robert Rodriguez, dat zowel qua actie als humor veel meer te bieden heeft.
