Hoe ik deze film ervaarde, veranderde nogal gedurende de speelduur. Niet dat de film van goed naar slecht ging, of andersom. Meer dat de film telkens heen en weer zweefde tussen goed en vrij misselijkmakend. De goede stukken bestaan in eerste instantie uit sfeervolle en mooie beelden van het glooiende landschap van het Amerikaanse wilde westen. De personages gaan ook aardig spreken, al vond ik hun conversaties soms wat simpel of niet echt cool (wat hoort in een western). Aan het einde van de film breekt een grote schietpartij uit en dit is ook goed gedaan.
Helaas wordt deze aardige western belaagd door meligmakende liefdes scenes tussen Kevin Costner (een vechtmachine) en Annette Bening (de hopeloos op liefde wachtende vrouw). Dit bereikt aan het einde van de film een hoogtepunt als er meer liefdesverklaringen je om de oren vliegen dan kogels. Helaas haalt dit stuk het uiteindelijke punt van de film in mijn optiek drastisch naar beneden. Maar menig vrouw zal er wel warm van worden. Geheel zonder charme is het liefdesdrama echter niet; de moeilijk op gang komende relatie tussen Obelixerige Costner en de snel ouder wordende Annette Bening is aanvankelijk redelijk gedaan. Alleen, het wordt gedurende de speelduur van de film steeds zoetsappiger.
Om deze reden de western afschrijven, zou de film onrecht aandoen. De overige stukken zijn namelijk aardig gedaan en vermakelijk om naar te kijken. Het verhaal is ook goed. Het gaat over een groepje zogenaamde wildgrazers: Veehoeders die zonder thuis over het land zwerven met hun kuddes. Het zijn als het ware de laatste cowboys. Een van hen wordt mishandeld in een dorpje. Later worden ze aangevallen op de prarie. Iedere keer dat ze noodgedwongen naar het dorpje moeten voor medische hulp (waar de liefdesrelatie opbloeit met de zus van de dokter) bouwt de spanning zich steeds verder op. Een aantal weinig geliefde mannen blijken het dorpje in bedwang te houden. Sommige dorpelingen zijn daarom bereid om de wildgrazers te helpen. Alles werkt toe naar de uiteindelijke shootout. En deze spanningsopbouw is prima gedaan. Dus als wij de laatste tien minuten vergeten, is het geheel aardig gedaan! Helaas moet een film wel in zijn algeheelheid beoordeeld worden, dus trek ik een bonuspunt ervan af en beloon ik het met een voldoende.
