Voor het verhaal van Hard Candy verwijs ik je naar de recensie van Yahhrrrrm hieronder. Zoals te lezen is, is hij niet al te positief over deze film. Eigenwijs als ik ben wilde ik hem toch zien; de plot is in principe immers goed genoeg om een leuke film mee neer te zetten. Een 14-jarige die een pedofiel ontvoert en martelt, wat wil je nog meer? Enfin, ik moet concluderen dat Yahhrrrrm voor een keer gelijk heeft: Hard Candy is een behoorlijke schijtfilm. Hoofdreden hiervoor is het gebrek aan enige actie. Er gebeurt heel de film door geen ene flikker tot het moment van de fictieve castratie. Daarna wordt het wat mij betreft echter nauwelijks ene moer beter. De film gaat op hetzelfde trage tempo door om te eindigen in een weinig bevredigende climax.
Wat me wel direct opviel aan deze film is de kwaliteit van het acteerwerk. Vooral Ellen Page zet een overtuigende rol neer, ondanks dat haar karakter mateloos weet te irriteren. Probleem is echter dat het niet lukt om enige sympathie op te brengen voor de hoofdrolspelers. Het idee van de maker is ongetwijfeld geweest dat je eerst voor het 14-jarige kind moet zijn omdat ze een pedo uitdaagt en feitelijk het slachtoffer is. Als de pedofiel echter gemarteld wordt zou die sympathie moeten omslaan. Dit gebeurt echter niet omdat die gast gewoon een enorme butterik is. Ik weet het, geen sterke reden, maar ik kon er echt helemaal niets mee. Voor mijn part was die gast meteen doodgemaakt, want dan had de film korter geduurd. Ook de motieven van het kind blijven heel de film door onduidelijk en worden pas op het einde enigszins duidelijk, hoewel nog steeds vaag. Het onrealisme van het gehele verhaal doet me Hard Candy nog lager beoordelen. Deze film zal vast wel als controversieel zijn ontvangen, maar dat maak ik er niet uit op. Het is gewoon een totaal nikszeggende flutfilm.
Waarschuwing: deze recensie verraadt de gehele plot. Deze plot is simpel, voorspelbaar en lineair: Een veertienjarig hyperintelligent, doch psychopathisch meisje lokt een pedofiel in de val. Bij hem thuis drogeert ze hem en laat hem vervolgens denken dat ze hem castreert. Hierop dwingt ze hem zelfmoord te plegen. Einde film. Naast het feit dat Hard Candy nauwelijks ontwikkelingen kent -wat een enorme saaiheid oplevert- is het verhaal volstrekt ongeloofwaardig. Aangezien deze zeer minimalistische film het van het realisme zou moeten hebben, is dit gewoon een slechte film. Vóór de ficitieve castratie van de kinderlokker is de prent nauwelijks te trekken. Het enige dat tot dan geboden wordt, is een zeer matige psychologische thriller. Ik heb dan ook continu met de gedachte gespeeld om de film af te zetten. Dit moeten de makers, getuige voornoemde plotwending, ook door hebben gehad. Het is overigens wel slecht dat het psychopathische kind 's mans kloten er niet echt afsnijdt. Enfin, de gehele toon van de film slaat vanaf dat moment om in die van een zwarte komedie, wat ik dan weer wél kon waarderen. Dit is echter geen excuus voor de abominabele eerste helft van Hard Candy, die totaal niet weet te beklemmen of te vermaken. De tweede helft kan, zij het slechts enigszins, een vergelijking met het gitzwarte Freewaydoorstaan. Laatstgenoemde is daarentegen over de gehele linie genomen vele malen beter, op praktisch alle fronten. Daarenboven weet Reese Witherspoon te vermaken met haar rol, in plaats van op gruwelijke wijze te irriteren zoals Ellen Page in Hard Candy doet. Laat deze film dus gerust liggen in de videotheek, of rol er halverwege in.
