Le Placard

De suffe boekhouder François Pignon (Daniel Auteuil) hoort per abuis dat hij na 20 trouwe dienstjaren ontslagen gaat worden. De personeelschef van het bedrijf waar hij werkt, waar produkten van rubber worden gemaakt en gespecialiseerd in, jawel, rubbertjes, wil van hem af. Nadat z'n vrouw pas van 'm gescheiden is en, evenals zijn 17-jarige zoon, niets meer van hem wil weten kan hij dít er niet meer bij hebben en hij besluit om er een punt achter te zetten. Maar op het moment dat hij van z'n balkon wil springen leert hij zijn nieuwe buurman kennen, die François daarvan weet te weerhouden. Buurman heeft ook nog een wijze raad: als François zich voordoet als homosexueel zal men hem niet durven ontslaan uit angst voor aantijgingen van sexuele discriminatie.

En zo geschiedt: op het bedrijf ontvangt men een anonieme envelop met foto's van François in compromitterende poses die weinig aan de verbeelding overlaten. En dat heeft precies de gewenste uitwerking. Of niet? De bonkige, homohatende Chef P&O Santini (Gérard Depardieu) wordt nu door de situatie gedwongen om zich eens wat sympathieker op te stellen tegenover Pignon en dat valt eerst niet mee. Maar allengs weet hij zich steeds meer te vinden in zijn rol Pignon te behagen en dat neemt later zelfs groteske vormen aan... François dient zich ondertussen de wat minder gewenste uitwerkingen van zijn plan te laten welgevallen. Hij moet tijdens de Gay Pride Parade op een reclamewagen voor condooms gaan zitten met zo'n latex geval op zijn hoofd, een pathetisch gezicht. Ook krijgt hij een pak slaag van een paar gemaskerde potenrammerige collega's. Voorts jaagt hij zijn directe collega's ongewild tegen zich in het harnas. Maar uiteindelijk pakt alles goed uit en leeft hij nog lang en gelukkig.

Daniel Auteuil is sterk in zijn vertolking van de onopvallende, saaie piet François Pignon, die door het uit de kast komen ('placard' betekent kast) zijn leven ineens een ingrijpende omwenteling laat maken. Ook Gérard Depardieu doet het, voornamelijk in het eerste gedeelte van de film, prima als de stoere personeelschef, die aanvankelijk niks moet hebben van watjes, maar later ook een fikse omslag ondergaat. De overige personages worden vlot neergezet en dragen bij aan het onderhoudende karakter van de film.

Het verhaal lijkt op het eerste gezicht wel heel eenvoudig, maar de uitwerking ervan is intelligent. Er zitten een paar platte grappen tussen, die trouwens best aardig zijn, maar in het algemeen is de humor zeker niet oppervlakkig. Je zult je niet continu bescheuren, doch de film wist mij in ieder geval volop (glim)lachen te ontlokken. Het is een klucht, maar dan wel een goed doordachte.

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobleyoudee:
- Take the Money and Run (humor : 7.5)

Hoe beoordeelt Boobleyoudee categorie humor eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10