Deze ietwat traag op gang komende en aan het eind een beetje doodbloedende film weet in het stuk er tussenin dermate te boeien dat een voldoende niet meer dan een terechte beoordeling genoemd mag worden. Een slotenmaker werkt zich in zijn dorp in de problemen en ziet zich genoodzaakt uit te wijken naar Buenos Aires. Via een connectie weet hij daar aangenomen te worden op de politieopleiding. Hij wordt ingezet bij El Bonaerense, de politie van Buenos Aires. Alle vooroordelen die mensen die niet zo politiegeil zijn over het vak politieman hebben, worden op een subtiele en droge manier bevestigd. Dat zonder dat de geloofwaardigheid ooit in het gedrang komt. Het corrupte fascistische sfeertje wordt knap overgebracht. Aan een aantal figuren kun je je net zo ergeren als aan de politieman in de straat op zoek naar iemand om te beboeten. De hoofdpersoon wordt ook realistisch neergezet, hetgeen zeker niet lijdt tot enige empathie voor hem. Jammer is dat er op een gegeven moment niet veel nieuws meer wordt geboden, waardoor de nadruk meer op de ergernis die de personages weten op te wekken komt te liggen dan op de toch knap te noemen manier van het in beeld brengen van die personages. Bij gebrek aan inspiratie sluit ik maar af met een hele flauwe opmerking: politieagenten in Buenos Aires moeten eens donuts leren eten! Had een half punt gescheeld.
