Met de eerste helft van deze film zou ik mijn reet nog niet afvegen. Hierin worden de belangrijkste personages geïntroduceerd en vindt het simplistische verhaal zijn oorsprong. De karakters zijn nog oninteressanter dan de gemiddelde Limburger, terwijl het qua vermaakgehalte nog niet in de schaduw mag staan van een doorsnee aflevering van Desperate Housewives. Van de afgezaagde plot kreeg ik ook al geen harde plasser. Dit alles had gerust in vijf minuten verteld kunnen worden, in plaats van de drie kwartier die er voor worden uitgetrokken.
De tweede helft is stukken beter -hoe kan het ook anders-, maar de geaccumuleerde desinteresse mijnerzijds vervaagde nauwelijks. Er wordt gelukkig wat gore geboden, maar dat is wel het minste dat je mag verwachten van een regisseur die zijn 'opleiding' genoot bij Troma. De horror wordt echter op zo'n enorme Hollywoodmanier gebracht, dat er niet van te genieten valt. Ook hetgeen dat moet doorgaan voor humor in deze prent is mijns inziens niet om te lachen. De prent is op alle fronten zeer clichématig, terwijl de horrortaferelen overduidelijk zijn afgezwakt voor het grote publiek. Hierdoor is er totaal geen sprake van spanning, wat ook de bedoeling was. Met deze insteek is echter de plank volledig misgeslagen, want op het moment van schrijven van deze recensie is het budget van vijftien miljoen dollar nog niet terugverdiend.
Kortom, terwijl elke zichzelf respecterende horrorfan kotst op Slither, wordt ook de gemiddelde popcornvreter (de beoogde consument) niet vrolijk van dit misbaksel. Nu is dit geenszins een argument voor mijn stellingname, maar wel alleszeggend. Statistisch gezien is de kans in elk geval uiterst klein dat je deze film zult kunnen waarderen.
