Daisy, de chick waar loodgieter Luigi een oogje op heeft, wordt ontvoerd en meegenomen naar een parallelle dimensie. Samen met zijn broer Mario zet Luigi de achtervolging in. De broers belanden in een ondergrondse reptielenwereld geregeerd door de tirannieke King Koopa. Deze heeft Daisy, die een prinses blijkt te zijn, en het stuk meteoriet dat Daisy om haar nek draagt nodig om de twee dimensies weer samen te voegen en zo ook op aarde de dictator te kunnen uithangen...
Super Mario Bros. is in mijn beleving typisch zo'n film die op een goede manier slecht is. De film is flauw en cheesy, terwijl met het concept veel meer gedaan had kunnen worden. Niettemin was ik er wel van gecharmeerd. Dit komt wellicht tevens omdat ik een fan ben van het Nintendospel waarop de prent is gebaseerd. Uiteraard is een aantal facetten uit de game terug te vinden in de film, doch dit is mijns inziens ietwat te weinig gebeurd. Het had allemaal een stuk surrealistischer gekund, indien er meer elementen van het spel in waren gestopt. Mijn grootste klacht in dezen is wellicht azijnzeikerig: Luigi heeft in de film geen snor! Ik ben echt geen purist of zo, maar dit is je reinste blasfemie!
De plot is overigens niet geweldig te noemen. De sfeer die deze weinig serieuze film uitademt, kon me echter wel bekoren. Het casten van Dennis Hopper als de megalomane King Koopa is redelijk briljant. Deze heeft overigens een vrij coole actie in petto: Eenmaal aangekomen in de bovengrondse wereld, is een van zijn eerste daden het laten verdwijnen van de Twin Towers. Het zou me niet verbazen indien Bin Laden ooit tijdens het kijken van Super Mario Bros. "Eureka!" uitkraaide. De rest is geschiedenis.
