Ik weet niet waarom, maar ik vind het erg moeilijk om van deze film een goede
beschrijving te geven. Het ligt denk ik grotendeels aan het verhaal, wat op zich niet eens heel erg ingewikkeld is, maar wat niet het belangrijkste is in deze film. Maar op een bepaalde manier heeft het ook met de sfeer en de karakters te maken. Ik vind deze allemaal behoorlijk cool uitgewerkt, maar toch kan ik ze niet goed in woorden beschrijven. Uitschieters qua karikaturen zijn wat mij betreft Jack Nicholson als enorm slome hitman en Robert Loggia als totaal verrotte Godfather. Ik zou zeggen kijk deze film gewoon een keer, want het is een erg vermakelijke film met goed acteerwerk!
Jack Nicholson speelt een goede rol als hitman voor de maffia-famillie Prizzi. Hij ontmoet een bijzondere vrouw en het klikt gelijk: ze gaan diezelfde week zelfs trouwen. Maar er is geld verdwenen! En Jack ontdekt dat zijn vrouw hier achter zit. En dat zij gelogen heeft. Maar liefde overwint alles, hoopt hij. Maar dit is helaas niet het geval. Na een aantal wendingen in het verhaal is zijn enige uitweg om haar te vermoorden. Echter, zo denkt zij er ook over!
Het verhaal van deze film vind ik niet zo heel erg belangrijk. Het gaat meer om -ten eerste- het geweldige accent van Jack Nicholson (niet 'worst' maar 'wojst'). En de subtiele aparte humor die telkens om de hoek komt kijken. Het kenmerkende aan deze humor is moeilijk uit te leggen. Je zou het maffiahumor kunnen noemen. Iemand wacken is hierin net zoiets als afwassen: vervelend en je moet altijd wel goed nadenken of het nodig is. Naja, ik denk dat je de film moet zien om het te begrijpen.
Verder heeft de film mooie settings en is goed in elkaar gezet. Muziek was een beetje schel en bagger, maar dat ligt vast aan de verrotte videoband. Aanrader? jawel hoor!
