Stan is een gast die bij een rondtrekkende kermis werkt. Deze als brugman pratende kerel lult de show van madame Zeena, die gedachten kan lezen, aan elkaar. Het is uiteraard doorgestoken kaart, wat het er voor Stan nog vermakelijker op maakt. In het voor de gek houden van sukkels heeft hij namelijk enorm veel plezier.
Stan papt wat aan met Zeena, wiens dronken man dit niet doorheeft. Indien hij verneemt van een succesvolle act van Zeena uit het verleden, probeert hij de hierbij gehanteerde verbale code aan haar te ontfutselen. Gedreven als hij is, heeft Stan namelijk niet de ambitie om voor eeuwig een 'carny' te zijn. Als hij per abuis Zeena's man doodt, leert Zeena hem de code. Stan zit niet stil en heeft inmiddels collega Molly ingepalmd, met wie hij de act naar de nachtclubs brengt. De bijgelovige Zeena was hier namelijk niet voor te porren. Het duo heeft veel succes, maar dit is niet genoeg voor Stan. Met behulp van een vrouwelijke psychiater die audio-opnames maakt van alle gesprekken met haar -meestal rijke- patiënten, verzint hij een manier om deze flink wat geld uit de zak te kloppen. Manipulator Stan meent alles onder controle te hebben, maar onderschat de sluwe psychiater...
Nightmare Alley is film-noir op zijn best. Hoofdrolspeler Tyrone Power brak hiermee met zijn zoetgevooisde imago, dat hij inmiddels kotsbeu was. Hij vertolkt Stan met verve; een enorme eikel van het soort waar ik altijd wel sympathie voor heb. Het kermissfeertje wordt uitstekend neergezet. Regisseur Goulding was er naar verluid dan ook niet onbekend mee. Hierdoor krijg je overigens aardig wat tips mee hoe je mensen kan oplichten. De film is redelijk oud, maar doet verhaaltechnisch niet gedateerd aan. De plot en de karakters weten bovengemiddeld te boeien. Met recht is hier dan ook sprake van een klassieker in het genre, eigenlijk een must om te zien.
