Kerstmis is altijd de gezelligste tijd van het jaar en dat geldt zeker in Amerika. De familie McCallister heeft dit jaar besloten de feestdagen in Parijs door te brengen. Als ze in het vliegtuig zitten komen ze er opeens achter dat ze hun jongste zoon Kevin thuis achter hebben gelaten. Kevin vindt dit helemaal geen probleem, want zo heeft hij eindelijk alle ruimte voor zichzelf en kan hij lekker doen wat hij wil. Alleen hebben twee boeven het op zijn huis voorzien. Als de boeven gaan inbreken zet Kevin een oorlogsplan in om met allerlei vallen de boeven tegen te werken.
Toen ik zelf jong was vond ik dit een erg leuke film. Zeker de platte humor op het einde, als de boeven gaan inbreken, is me bijgebleven. Sommige vallen van Kevin waren best wel gemeen tegen de boeven en daarom ook erg grappig. Tegenwoordig vind ik deze film geen topper meer, maar toch is het op een bepaalde manier wel een kwaliteits-komedie. Ook vielen me veel meer subtiele grappen op, waardoor deze film nog steeds de moeite van het aanzien wel waard is. Natuurlijk kun je je ergeren aan Kevin (kleine jongetjes in komedies zijn vaak irritant) en aan de enorme feelgood-sfeer in de film. Maar toch denk ik dat deze film op een bepaalde manier best origineel was.
Kerstmis. Dit is niet alleen een tijd van veel te veel vreten, maar ook een van het bekijken van films die je al twintig keer gezien hebt. Een voorbeeld van zo'n film, die elk jaar rond de verjaardag van Jezus op televisie voorbijkomt, is Home Alone van regisseur Chris Columbus (o.a. Harry Potter and the Sorcerer's Stone). Hierin speelt Macaulay Culkin het vervelende ventje Kevin McCallister die meent dat hij zijn familie heeft weggewenst. In de werkelijkheid is zijn familie in alle haast Kevin vergeten, om tijdig een vlucht naar Parijs te halen. Enfin, Kevin heeft dus het hele huis voor zich alleen. Dit heeft zo zijn voordelen. Kevin kan precies doen waar hij zin in heeft en bouwt dan ook een feestje. Een duo achterlijke inbrekers heeft het echter op Kevin's huis voorzien. Als de twee vernemen dat Kevin alleen thuis is, schromen ze niet om een poging te wagen in te breken. Ze houden echter geen rekening met het feit dat Kevin alles in het werk stelt om de dieven buiten te houden. Ondertussen is Kevin's moeder halsoverkop teruggevlogen uit Frankrijk op weg naar haar etterige zoontje...
Je zult mij niet horen zeggen dat dit een meesterwerk is, maar voor klassieker mag deze familiefilm wat mij betreft wel doorgaan. Het feit dat ik de film reeds zeer frequent heb aanschouwd, moge genoeg zeggen in dezen. Boobema geeft aan dat wat hem betreft de sjeu er een beetje af is. Dit kan ik op zich goed begrijpen. Op zich komen de humoristische aspecten pas goed aan bod, indien Kevin de inbrekers buiten tracht te houden. Dit levert bijzonder aardige (lees: pijnlijke) slapstick-actie op. De beste grap vindt mijns inzien echter voordien plaats; een inventief geintje waarbij Kevin de pizzabezorger zich de tering laat schrikken. Klassiek. Hoe dan ook, deze film doet zijn werk naar behoren met een aardige rolbezetting en uiteraard het overbrengen van familiewaarden (het is wel een kerstfilm, hè). Om eens per jaar bij de kerstboom te aanschouwen, blijft Home Alone dan ook geen verkeerde titel.
