Nachtclubpianist Al ziet de trouwplannen met zijn geliefde eindelijk doorgang vinden. Het probleem is echter dat zijn toekomstige bruid aan de andere kant van Amerika zit. Al besluit de reis liftend af te leggen, daar hij over weinig geld beschikt. Hij stapt in bij Charles Haskell, een kerel die exact op weg is naar Al's bestemming; mooier kan haast niet. Indien iets te mooi is om waar te zijn, dan is het niet waar. Als Al eventjes het stuur overneemt, sterft Haskell op de bijrijdersstoel. In paniek dumpt Al het lijk van Haskell in de berm en neemt diens identiteit aan. Voor eventjes althans, totdat hij op plaats van bestemming is.
Op een gegeven moment geeft Al een lift aan een jongedame. Dit had hij beter niet kunnen doen. Deze Vera weet namelijk dat Al niet Haskell is, daar zij met de echte Haskell in de auto heeft gezeten. Vera blijkt een doortrapte feeks te zijn en besluit Al af te persen. Al had namelijk behoorlijk wat cash buitgemaakt van de originele Haskell. Al komt maar moeilijk van de vrouw af, die de gestolen auto ook nog wil verkopen. Als ze in de krant verneemt dat Haskell's vader is gestorven, vat ze het krankzinnige plan op om Al Haskell te laten spelen...
Wegens gebrek aan budget behoorlijk minimalistische film. Een goede film-noir hoeft het in principe ook niet te hebben van een grootse opzet. Dit soort films heeft vaak de sfeer van een dime novel. Hoe beter deze sfeer neer te zetten dan er slechts een dime aan uit te geven? Dit is wellich iets te kort door de bocht, want de functionaliteit van de uitstekende belichting mag hier niet onderschat worden, Bovendien is er een -bijna letterlijk- meelijwekkende sukkel als hoofdpersoon. De femme fatale in de film weet ook goed te vermaken. Enfin, het verhaal is simpel, maar effectief. Door de narratieve strucuur weet je dat het slecht gaat aflopen met de hoofdpersoon en zo hoort het. Detour is een klassieker in het genre en dat lijkt me niet meer dan terecht.
