Billy the Kid is een naam die waarschijnlijk een ieder bekend in de oren klinkt. Een van de oorzaken zal ongetwijfeld zijn het feit dat er een stuk of honderd films over de man zijn gemaakt. Met de historische accuratesse van 's mans kinetische portretteringen wordt dikwijls een loopje genomen, doch meestal wordt er een beeld van een standaardtype outlaw. Zo niet in Dirty Little Billy, dat feitelijk gezien waarschijnlijk ook niet helemaal klopt. Billy, echte naam William H. Bonney, wordt hier als een nogal dommige sukkel neergezet. Hier krijgen we het begin te zien van zijn criminele carrière. Met zijn moeder en stiefvader verhuist Billy vanuit de Big Apple naar een of ander gehucht in the middle of nowhere. Voor arbeid op het land is hij te dom en voor de rest is er geen emplooi te vinden. Vertier ook al niet overigens. Wat er wél veel is, is modder. Modder in plaats van wegen, mensen besmeurd met modder en zelfs modder in de huizen. Enfin, Billy gaat uit verveling rondhangen bij de plaatselijke bad guy, in een enorm trieste saloon. De enige saloon. Hij wordt nogal fan van deze kerel, die dit gegeven steeds meer weet te appreciëren. Veel crimineels gebeurt er overigens niet, afgezien van enkele schietpartijen tijdens het pokeren. Nochthans willen de plaatselijke autoriteiten van het zooitje ongeregeld af, en worden er acties ondernomen om dit te bewerkstelligen. Er ontstaat ook nog een driehoeksverhouding, als Billy de vriendin van zijn idool gaat matrassen. Enfin, dat was het zo'n beetje, qua verhaal. Niet veel soeps, zou je wellicht zeggen. Maar er valt mijns inziens goed naar Dirty Little Billy te kijken. Het is vooral de trieste sfeer die het hem doet en het feit dat er hard getracht wordt een Amerikaans legende (mythe?) onderuit te halen. Dit levert in ieder geval een origineel beeld op van Billy the Kid, die vrij goed wordt vertolkt door Michael J. Pollard (o.a. Bonnie and Clyde). Inien je Billy the Kid wat 'Hollywooderiger' wenst te zien, verwijs ik je naar bijvoorbeeld Young Guns I en II.
