Deze spaghettiwestern, de eerste van regisseur Tonino Valerii, toont de werkzaamheden van premiejager Hank 'Lanky'Fellows. Het is makkelijk geld verdienen voor Lanky. Geduldig wacht hij op berovingen van postkoetsen, om vervolgens de verantwoordelijke boeven af te knallen. Op het hoofd van de criminelen staat steevast een premie en ook van de banken mag hij beloningen verwachten. Geld is zo'n beetje het levensdoel van Lanky, die ondanks het feit dat hij analfabeet is, altijd de slimste is een situatie. Zijn kwaliteiten als scherpschutter, hij schiet meestentijds met een Winchester met een telescoop erop, komen natuurlijk ook goed van pas. Hoe dan ook, Lanky sluit een dealtje met een bank om een lading goud te bewaken. Een criminele bende heeft het daar namelijk op voorzien. Het komt voor Lanky mooi uit dat de bendeleider de moordenaar van zijn broer is; dan kan hij daar ook even mee afrekenen...
 

Taste of Killing is een Italiaanse western die de bekende paadjes volgt. Slecht kan ik de film niet noemen, maar goed evenmin. Wat de prent het meest ontbeert is diepgang. De karakters kwamen nogal eendimensionaal op me over. Er is bij vlagen getracht ze iets extra's mee te geven. Het analfabetisme van de hoofdpersoon is hiervan een goed voorbeeld. Dit wordt in het verhaal echter nooit als zwakte uitgebuit en erg veel last ervan heeft hij al evenmin. Met andere woorden: Hij had net zo goed wél kunnen lezen. Voorts speelt er een aantal dingen op de achtergrond die ook al niet behoorlijk waren uitgewerkt. Het subplot over de broer van de bendeleider die zijn criminele familielid ontloopt en nog wat andere verhoudingen konden hierdoor niet erg boeien.

Vreemd vond ik de finale waarin Lanky na jaren wraak krijgt voor zijn vermoorde broer. Erg zoet smaakt het hem blijkbaar niet, getuige het feit dat hij zich enkel druk maakt om zijn telescoop die het hierbij begaf. Ik wil niet al te negatief klinken, want de film weet over het geheel genomen voldoende te vermaken. De actie is oke en op zich is Lanky een geinig personage. Helaas komen de bad guys niet helemaal uit de verf. Voor de vermakelijke Fernando Sancho ging ik eens goed zitten, maar hij wordt helaas in een vroeg stadium reeds door Lanky afgeknald.

Taste of Killing is in mijn optiek niets meer dan een weinig kenmerkende toevoeging aan het spaghettiwestern-genre. Ik ben hem nu al bijna weer vergeten. Dit geldt overigens niet voor de theme song van The Wilder Brothers, die op aangename wijze door mijn hoofd blijkt spoken.