De Morris & Goscinny-strip Lucky Luke moge bij de meeste mensen bekend zijn, me dunkt. Het Franse Les Dalton is een van de vele verfilmingen die de karakters van de Lucky Luke-verhalen herbergt. Centraal staan in deze film van regisseur Philippe Haïm de sukkelige criminele broers de Daltons, en niet de titelfiguur uit de strips. Lucky Luke speelt hier gelukkig enkel een bijrol; gelukkig, daar acteur Til Schweiger hem tamelijk ondermaats neerzet. Enfin, ma Dalton is het pathethische criminele curriculum vitae van haar vier zoons meer dan zat, en dreigt ze het huis uit te trappen als ze niet eens een fatsoenlijke bankoverval gaan plegen. Van snuggerheid valt het kwartet niet te betichten en al snel belanden de broers in de gevangenis. Dankzij een medegevangene vernemen ze van het bestaan van een magische sombrero, gedragen door de bandiet El Tarlo. Na twaalf jaar in de nor wordt eindelijk bedacht hoe er uitgebroken kan worden, waarop de vier El Tarlo's hoofddeksel gaan stelen. De hoed zal de geplande bankoverval vergemakkelijken. De Daltons houden echter geen rekening met Lucky Luke, die vastberaden is hen op te sluiten...
Wat meteen opvalt aan Les Dalton, is dat getracht is de sfeer van de strip te benaderen. Dit is bijzonder aardig gelukt: Visueel oogt de prent energiek dankzij de snelle montage en extravagant vanwege het bizarre gebruik van contrasterende kleuren. Verder zit de vaart er goed in, waardoor je je feitelijk niet hoeft te vervelen. Dit heb ik dan ook niet gedaan. Aardig zijn tevens de verwjzingen naar bestaande films als Once Upon a Time in the West en The Matrix. Er zitten volop computereffecten in de film, doch ik ervoer ze, wegens de over the top opzet van de film, niet als storend. De plot vond ik eigenlijk nogal slap en narratief zit de film rommelig in elkaar. De oorzaak is waarschijnlijk het feit dat de Franse komieken Eric en Ramzy naast het vertolken van de Daltons Joe en Averell, tevens het script voor hun rekening namen. Dat de heren geen scenarioschrijvers zijn, is helaas meteen duidelijk. Gezien hun komische achtergrond bevreemdt het mij echter dat ze, mijns inziens, grotendeels hebben verzuimd fatsoenlijke humor te brengen. Gelukkig is het onderlinge geklier tussen de heethoofdige Joe en de überdomme Averell dan wél effectief te noemen. Vooral Eric is op zijn plaats als Joe. De overige twee broers hangen er een beetje zielig bij, maar dat was (als ik het me goed herinner) in de strip en de tekenfilm ook zo. Dit geldt tevens voor de karakters Rataplan en Jolly Jumper die er, volledigheidshalve, ook maar zijn ingestopt. Enfin, al met al is Les Dalton een mixed bag, die me op zich voldoende beviel. De film is overigens opgenomen in Almería, waar tevens een waslijst aan spaghetti-westerns is geschoten. Bij de A-Film dvd-uitgave van Les Dalton kun je trouwens kiezen voor een Nederlands gesproken versie, doch dat zou ik maar niet doen.
