De jonge tiener Jesse Aarons leeft samen met zijn familie op een boerderij. Ze hebben hier niet al te veel geld te makken. Dit betekent dat Jesse ook op school niet de meest populaire jongen is. Hij is namelijk anders dan de rest. Heel veel vrienden heeft hij niet, totdat naast hem een nieuw buurmeisje, Leslie, komt wonen. Zij zit in dezelfde klas en is ook al direct weinig populair, doordat haar ouders geen televisie hebben. Niet vanwege het geld, maar omdat het de geestelijke ontwikkeling zou blokkeren. Dit heeft er echter wel voor gezorgd dat Leslie over een levendige fantasie beschikt. Samen met Jesse gaat ze daarom na schooltijd naar een bos toe. Hier vinden ze een boomhut en dopen het bos om tot koninkrijk Terabithia. Ze fantaseren hier allerlei avonturen met elfen, trollen en dergelijke. De tijd die ze hier doorbrengen zorgt ervoor dat Jesse en Leslie hele goede vrienden worden. Op een dag echter, vraagt een lerares of Jesse met haar mee wil naar een museum. Omdat Jesse erg gecharmeerd is van zijn lerares, vraagt hij Leslie niet mee. Die middag komt Leslie echter te overlijden als ze naar hun fantasiebos wil gaan. Jesse is hier kapot van en rekent het zichzelf aan. De tijd hierna is voor hem dan ook geen fijne. Maar dan realiseert hij zich dat hij zijn fantasie ook kan gebruiken om anderen gelukkig te maken. Hij neemt zijn kleine zusje, die hij in het verleden deelname aan zijn fantasiewereld ontnam, mee naar Terabithia en maakt haar koningin van het land.
Hoe Disney kun je een film maken? Nou, zoals Bridge to Terabithia dus. Hiermee bedoel ik dat de zoetsappigheid en moraal er wel erg dik boven op liggen. Vooral de scène waarin het bestaan van de hemel en god wordt bediscussieerd is tenenkrommend. Lukt het je echter hier doorheen te kijken -en het is echt niet zo dat de gehele film last heeft van dat Disney-syndroom- dan heb je een behoorlijk goede kinderfilm te pakken. Goed omdat er een erg fantasierijk scenario is neergelegd, waardoor kinderen wellicht gemotiveerd raken zelf hun fantasie te volgen, in plaats van achter de Playstation weg te kruipen. Goed ook omdat er mooie special effects in een kleurrijke en vrolijke wereld zijn gemaakt. Had ik kinderen, dan zou ik ze eerder naar een prent als deze laten kijken dan naar een K3-film of Pokemon-rotzooi. Remake van de gelijknamige televisiefilm uit 1985.
