Nadat agent 99 bij een onderzoek naar een misdaadsyndicaat vermoord is, wordt Jane Tennay op de taak gezet. Deze rondborstige agente, nummer 73, krijgt hiertoe in haar borsten een camera geïmplanteerd. Hiermee kan ze foto's nemen van bewijsmateriaal, dat moet leiden tot de aanhouding van Ivan Toplar, hoofd van de bende. Jane's identiteit raakt al snel bekend bij de criminelen. Ze moet zichzelf uit gevaarlijke situaties redden, waarin haar borsten meestal een handje meehelpen. De criminelen zitten echter ook achter vrienden van Jane aan. Dit maakt de zaak nog urgenter.
Bovenstaande, zeer korte, beschrijving -meer kon ik er echt niet van maken- geeft aan met wat voor absurdistisch plot we te maken hebben. Double Agent 73 is het vervolg op de cultfilm Deadly Weapons en mag diezelfde status ook dragen. Dat cult veelal weinig betekent en veel troep voort brengt, wordt met deze film bevestigd. Het acteerwerk van hoofdrolspeelster Chesty Morgan is vreselijk slecht. Dit geldt ook voor de belachelijke settings en camerawerk. De vergelijking Bassie en Adriaan gaat bij Double Agent 73 meer op dan bij menig ander besproken film op deze site waar die vergelijking werd gemaakt. Allermooist is het zoomwerk op veldjes met bloemen. Waarom in hemelsnaam? Dit commentaar slaat tot nu toe twee belangrijke elementen uit deze film over: namelijk Morgan's voorgevel. Jezus, wat een enorme memmen heeft dat mens. En dan zit daar nog een camera in ook. Elke keer als ze een foto wil nemen, moeten de kleren uit en wordt een van de borsten opgetild. Klik, weer een foto. Menigmaal heb ik hierom hard moeten lachen, want het slaat natuurlijk als een lul op een drumstel. Serieus te nemen is Double Agent 73 absoluut niet. Wel geinig om een keer gezien te hebben overigens. De korte speelduur maakt ook dat de verveling niet te snel toe slaat. Liefhebbers van gigantische natuurlijke jetsers kunnen helemaal uit hun dak gaan. Hou de zakdoekjes maar klaar!
