Na een zware storm, waarbij een boom is omgevallen op zijn huis, gaat David Drayton samen met zijn zoontje Billy naar de supermarkt. De storm heeft echter een vervelend bijeffect gehad: een gigantische mist, die zich om de supermarkt heen legt. Een angstige bezoeker die door de mist komt aanrennen zegt dat hij door de mist is aangevallen. Wanneer een vakkenvuller naar buiten gaat, wordt deze afgeslacht door gigantische tentakels. Buiten de supermarkt zitten dan ook allerlei gemuteerde wezens: gigantische spinnen en insecten, een soort vliegende dinosauriërs en zelfs nog grotere monsters. De supermarktbezoekers zijn doodsbang. De gestoorde reli-freak Mrs. Carmody weet hier handig op in te spelen door het einde der tijden te verkondigen. David gelooft hier niet in en besluit samen met wat anderen de supermarkt te verlaten. Met zijn vijfen redden het tot zijn auto en weten weg te komen. De mist blijkt echter het hele land bedekt te hebben. Als de benzine op is, zit er nog maar een ding op: Davids pistool heeft nog vier kogels. Eentje te weinig dus. Toch wordt het pistool gebruikt. Slechts David overleeft het, om vijf minuten later tot de conclusie te komen dat het leger de monsters heeft verslagen.
Verfilming van een boek van Stephen King die in tegenstelling tot veel van zijn genregenoten binnen vijf minuten al goed op gang komt. Helaas vervalt The Mist echter al snel in voorspelbare horrorclichés en is het niveau van de conversaties van de karakters alles behalve natuurlijk. De komst van monsters had bovendien ook weinig positief effect op mijn motivatie om deze film uit te kijken. Met de komst van de religieuze chick en haar afgrijselijke gebrabbel en gedrag wordt er echter een element aan The Mist toegevoegd dat absoluut de moeite waard is om naar te kijken. Langzaam maar zeker begon mijn mening over het gebodene dan ook te veranderen. Mede doordat je als kijker in het ongewisse wordt gelaten over de herkomst van de mist en de monsters die zij herbergt. Later wordt ook nog een aantal War of the Worlds-achtige elementen toegevoegd, die de mysterieuze sfeer verder versterken. Eén van de sterkste troeven van The Mist zit hem echter in de laatste paar minuten. De verwachting bij dit soort producties is dat de held alle kwaad weet te verslaan en nog lang en gelukkig zal leven. Hier niet. David schiet alle overlevenden, inclusief zijn zoon, dood, om direct daarna te moeten constateren dat als hij een paar minuten had gewacht, men het overleefd zou hebben. Lang leve het niet-standaard filmeinde, dat overigens zwaarder aangezet is dan in Kings boek. Veel meer films zouden dit soort einde moeten bieden.
