In een ver verleden woedde er een bloederige strijd tussen de mensheid en de elven. De elvenkoning liet door een goblin een leger van 70 keer 70 robots bouwen. Dit leger, ook bekend als 'The Golden Army', zorgde voor een overwinning van de elven. De zoon van de koning Nuada was het echter niet eens met de afspraken die met de mensen zijn gemaakt en verliet daarop zijn ouderlijk huis. Nu, eeuwen later, is hij terug om het gouden leger opnieuw tot leven te wekken en wraak te nemen op de mensheid, die de elven, zelfs na hun eigen vernedering, immer onderdrukt hebben. Om Nuada tegen te houden wordt Hellboy ingeroepen. Samen met zijn vrienden neemt hij het op tegen de elf en zijn andere magische bondgenoten.
Het nazi-thema waar de eerste Hellboy film in gegoten is, is voor deel twee volledig losgelaten. De setting is verplaatst naar een wereld waarin fantasywezens de hoofdmoot vormen. Of dit een verbetering is laat ik in het midden, feit is dat Hellboy 2 eigenlijk gewoonweg meer van hetzelfde is. Dat wil zeggen dat we veel actie krijgen, die er grafisch behoorlijk chique uitziet, maar niet zo baanbrekend als voorheen. Daarnaast een verhaal dat enkel bedoeld is om de actie aan op te hangen en karakteruitdieping waarvan je bijna spontaan in huilen uitbarst. Dieptepunt vormt wat dat betreft het -in dronken toestand gezongen- duet van Hellboy met Fish; Barry Manilow's 'I Can't Smile Without You'.
Een positief punt dat ik nog wil benadrukken is de scène in de Troll Market, waar een fantasierijke wereld wordt neergezet, vol bijzondere wezens. Dit ziet er simpelweg fantastisch uit en is een van de redenen waarom je een film als deze wilt zien. Jammer dat dit soort topmomenten niet veel vaker langskomt. Hellboy 2 voelt nu voornamelijk als een McDonalds maaltijd: tijdens het nuttigen is het allemaal best oké, maar na afloop voel je je enigszins opgelicht en misbruikt, met een onbevredigend gevoel achtergelaten.