Los Angeles, 2057 na Christus. Brick Bardo is een enorm stoere smeris die met het futuristische gespuis de vloer aanveegt. Vanwege het feit dat hij over het meest geavanceerde handwapen van het sterrenstelsel beschikt, gebeurt dit bovendien op zeer bloederige wijze. Zijn vijanden spatten na een raak schot op smerige wijze uit elkaar. Als Bardo in zijn ruimteschip de crimineel Sprug, die enkel bestaat uit een hoofd, achtervolgt, belanden jager en prooi middels de 'energieringen' in onze tijd. En wel in New York, de South-Bronx om precies te zijn. Bardo denkt in eerste instantie op een planeet bevolkt door reuzen te zijn aanbeland. Feit is echter dat hij zelf het formaat heeft van een Barbiepop. Spoedig merkt Bardo wat voor plek de South-Bronx is. Een vrouw wordt, in de nabijheid waar hij is gecrasht, gemolesteerd door geschifte bendeleden.Bardo aarzelt niet en grijpt naar zijn superwapen, dat zelfs bij deze 'reuzen' vrij dodelijk blijkt. Ondertussen zit Sprug niet stil. Hij vormt een alliantie met de bende waarvan Bardo reeds een paar man naar de hel heeft gestuurd. Terwijl hij in huis is genomen door de geredde vrouw en aldaar als stuk speelgoed wordt gezien door het zoontje des huizes, smeedt Bardo een plan om het tuig aan te pakken...
Dollman begint als een welhaast verontrustend slechte post-apocalyptische film. De kwaliteit van de film neemt niet toe, maar het verhaal wordt wel verplaatst naar de huidige tijd. Aangezien ik me niet had ingelezen alvorens aan dit Albert Pyun vehikel te beginnen, was het voor mij een alleraardigste verrassing dat de stoere hoofdpersoon slechts 33 centimeter hoog is. Dat deze ondermaatse 'Dirty Harry' vervolgens slag gaat leveren met bendes in de South-Bronx is net zo vermakelijk als ridicuul.
Natuurlijk betreft het hier pulp van de onderste plank met ultragoedkope special effects, belachelijke dialogen en abominabel acteerwerk. Maar je kunt op je klompen aanvoelen dat er met zo'n belachelijke premisse vermaak wordt geleverd; althans naar mijn verwrongen smaak. "Gewoon kijken deze hap", is dan ook mijn devies.
