Salamanca, Spanje. De Amerikaanse president gaat een toespraak geven over de nieuwe manier van omgang met terroristen. Op het Plaza Mayor, zal hij ten overstaan van pers en publiek zijn woorden spreken. Wanneer hij zijn welkomstwoorden uitspreekt, wordt hij echter getroffen door een aantal kogels. Niet veel later ontploft het stadhuis op het plein en is de chaos compleet. Hulpdiensten, van zowel Amerikaanse als Spaanse zijde, werken door elkaar heen om slachtoffers te helpen en op zoek te gaan naar de dader. Toeristen en andere toeschouwers rennen in paniek in het rond om hun eigen en elkaars leven te redden. Ondertussen proberen de plegers van de aanslag temidden van deze chaos te ontkomen en hun verdere plannen in werking te zetten. Zij worden echter op de hielen gezeten door de hulpdiensten.
Niet heel bijzonder, bovenstaand verhaal, zou je kunnen denken na een eerste lezing. Edoch, eerste gezichten kunnen bedriegen. Vantage Point heeft namelijk een vrij unieke en originele troef in handen. Het verhaal van deze film wordt vanuit het perspectief van verschillende getuigen van de moordaanslag verteld. Deze verschillende zienswijzen vertellen de kijker steeds meer over de ware oorzaak van de aanslag. Zo zien we de aanslag door de ogen van een televisiereporter, een Amerikaans geheim agent, een Spaanse politieagent, een Amerikaanse toerist en de president zelf. Het laatste perspectief is dat van de terroristen. Het is gedurende dit perspectief dat de kijker volledige duidelijkheid krijgt. Op het verhaal valt overigens het nodige af te dingen. Zo is het geheel nogal ongeloofwaardig en hangt het van de toevalligheden aan elkaar. Dat op het einde zo ongeveer alle hoofdpersonen -uit de verschillende perspectieven dus- bij elkaar in een shot te zien zijn is weinig aannemelijk. Hier is echter wel doorheen te kijken, de aandacht wordt er niet al te veel door afgeleid. Ook het niet zo sterke acteerwerk is voor mij geen belemmering om Vantage Point met een voldoende te belonen.
