De Watchmen is een groep superhelden die New York City beschermen. Ze bestaat uit Dr. Manhattan, The Comedian, Ozymandias, Silk Spectre, Nite Owl en Rorschach. Deze film begint een aantal jaar na de hoogtijdagen van de Watchmen. De burgers hebben genoeg gekregen van de arrogante houding van de helden en zij hebben zich hierop teruggetrokken uit de samenleving. De wereld heeft inmiddels echter allerlei nieuwe problemen gekregen. Zo staan de Verenigde Staten en Rusland op de rand van een allesvernietigende atoomoorlog.
 

Wanneer een van de Watchmen, The Comedian, onverwacht vermoord wordt door een onbekende assassin, wil Rorschach de groep weer bij elkaar brengen. Helaas kan hij op weinig sympathie van zijn oude maatjes rekenen. De verschillende groepsleden hebben na zoveel jaar allemaal hun eigen doelen in het leven. Als Dr. Manhattan rare trekjes begint te vertonen, klopt Silk Spectre bij Nite Owl aan. Gezamenlijk besluiten ze dan toch om Rorschach te helpen. Ze hebben er echter niet op gerekend dat juist een van hun beste vrienden bereid is de wereld in de atoomoorlog te gooien.
 

Watchmen, geregisseerd door Zack Snyder (o.a. 300), is de verfilming van de gelijknamige comicserie van DC Comics. Mij onbekend, maar dat doet bij deze film niet ter zake omdat er ruim de tijd wordt genomen om de hoofdpersonen te introduceren met zowel hun huidige leven als acties uit het verleden. Nadeel van deze noodzakelijke karakterprenten is dat de speelduur aan de lange kant is. Met bijna drie uur wordt er heel wat van de kijker gevraagd. De director's cut, die ook ergens in 2009 moet verschijnen, schijnt overigens nog twee uur langer te duren. Hoewel ik me zo nu en dan enigszins heb verveeld, door onnodige gebeurtenissen of minder interessante karakters, biedt Watchmen vooral voldoende ingrediënten om de film wèl een keer te kijken.
 

Belangrijkste hiervan is de sfeer die wordt neergezet. Zelden werd ik zo meegesleept in de wereld van superhelden. De mix van een futuristische stad, met rauwe hedendaagse elementen, is schitterend en wordt vaak erg gewelddadig weergegeven. Daarbij spelen de special effects, die met een aparte filmtechniek zijn opgenomen, een grote rol. Ook het gebruik van muziek is werkelijk fantastisch. Niet eens zozeer door de nummers, die overigens erg goed zijn, als meer door het gebruik ervan in bepaalde scènes. Zo opent de film met de moord op The Comedian: een uiterst gewelddadige vechtpartij. Op de achtergrond staat echter kalmerende klassieke muziek aan, die totaal niet strookt met de beelden, maar juist hierdoor zo doeltreffend is.
 

Ook de opening credits, bij veel films vooral een moetje, zijn prachtig weergegeven, tegen een achtergrond van gebeurtenissen in de wereld, op de muziek van Bob Dylan (The times they are a-changin'). Met zo'n goede sfeer en mooie beelden is het niet moeilijk om ook door andere kleine foutjes van Watchmen -zoals het niet altijd fantastische acteerwerk, overigens deels verklaarbaar door een relatief onervaren en onbekende cast- heen te kijken. Eigenlijk is er bij een film als deze maar een devies: kijken die hap!!