De DVD-uitgave van Babylon A.D. is wellicht de ultieme lakmoestest voor mensen die vertrouwen hebben in  coverteksten. Er wordt ons ijskoud de ‘director’s cut’ beloofd, maar die duurt naar verluidt 161 minuten, terwijl de DVD afklokt  op 96 minuten. Dat is dan weer wél een paar minuten langer dan de bioscoopversie van 93 minuten, dus welke versie we nu precies krijgen voorgeschoteld, is een beetje raadselachtig.

 Vin Diesel is Toorop, een aan lager wal geraakte huurling die in een nabije (niet zo fleurige) toekomst door de Russische misdaadbaron Grozky (een belachelijk geschminkte Depardieu) wordt gevraagd een jonge vrouw genaamd Aurora naar de VS te smokkelen. Aurora blijkt een genetisch gemanipuleerde mutant te zijn bij wie als foetus bijzondere gaven zijn ‘ingeplant’ door haar vader, een soort Dr. Frankenstein die ook Vin Diesel weer tot leven kan wekken na twee lange uren in het dodenrijk. Aurora is zwanger zonder ooit door een man te zijn aangeraakt, en een sekte wil de maagdelijke geboorte gebruiken als symbolisch beginpunt van een nieuwe religie.

Regisseur Kassovitz droomde jarenlang van het verfilmen van dit verhaal, gebaseerd op de roman Babylon Babies van de (Frans-Canadese) schrijver M.G. Dantec . Ik heb het boek niet gelezen, maar afgaande op de synopsis en een interview met de schrijver, is het een tamelijk pretentieus en bombastisch werkje. Genetische manipulatie, een maagdelijke geboorte, een nieuwe godsdienst … waar hebben we dat eerder gehoord? Toch zou een dergelijk verhaal een goede SF thriller moeten kunnen opleveren, maar Babylon A.D. verliest zich, na een goed begin, als snel in een warwinkel van willekeurige zijsporen. Hup zo zijn we op een plaats waar kooigevechten worden gehouden. Hup zo snow-scooteren we over de Beringstraat, beschoten door … ja, door wie eigenlijk? Willekeurige jagers die schieten op al wat beweegt, zo wordt ons verteld, alsof men te lui was om een zinnige verklaring voor de scene te verzinnen.

 Het is moeilijk om een film te beoordelen waaruit meer dan een uur is weggesneden, maar ik vraag me af of de complete versie veel beter en (vooral) veel duidelijker zal zijn. Kassovitz’ Les Rivières pourpres (The Crimson Rivers) viel ook al op door veel duisternis en hoofdrolspeler Vincent Cassel liet zich in een interview ontvallen dat hij geen idee had waar die film nu eigenlijk over ging. Cassel zou aanvankelijk ook de hoofdrol spelen in Babylon A.D. maar de productiemaatschappij20th Century Fox stond op Vin Diesel. Met zijn uiterlijk als een bouwvakker en stem als een schurende schuifdeur heeft Diesel een zeker charisma, maar een groot acteur is hij niet en waarschijnlijk zou Cassel meer van deze rol hebben gemaakt. Anderzijds is de film zo fragmentarisch en chaotisch dat we Diesel niet veel kunnen kwalijk nemen. Ook charismatische actrices als Michelle Yeoh en Charlotte Rampling krijgen amper de kans iets van hun rol te maken.

Een enkele keer krijgen we een glimp van waartoe Kassovitz in staat is, althans in visueel opzicht: de regenachtige, ‘vieze’ opening is sfeervol en Kassovitz maakt uitstekend gebruikt van de uniforme communistische bouwstijl – die delen van veel Oostbloklanden nog steeds domineert - om een beeld te schetsen van een vervallen maatschappij, bewoond door agressieve armoedzaaiers en geregeerd door superrijke criminelen, een soort moderne versie van het Rusland van Dostojevski. Dat is prachtig, maar het is snel voorbij en niet genoeg om deze miskleun te redden. Doodjammer.