De Bay City Rollers. Wie kent ze niet? Ik, tot voor kort, in elk geval niet. Deze film was mijn eerste kennismaking met de, schijnbaar, ooit mateloos populaire teenybopper bubblegum popgroep. De gehele soundtrack van Burning Rubber wordt verzorgd door de groep en de leden spelen allen rollen in de film. De muziek is mijns inziens niet best, met uitzondering van een bepaald nummer dat mij nogal gejat van Deep Purple in de oren klonk. Bassist Alan Longmuir speelt de hoofdrol in deze, in Zuid Afrika opgenomen, racefilm. Hij zet de sullige automonteur Henry Carstens neer. De onbetwiste klootzak van een held van het racecircuit luistert naar de toffe bijnaam Flash Jackson. Deze volgevreten kampioen heeft de knaken en de snollen die bij zijn status horen. Henry mag slechts de auto van Flash repareren en tunen. Op een gegeven moment ontmoet Henry de autosleutelende Monkey; een vrouw in een overall, met een bril op en het haar verborgen onder een pet. Samen gaan ze een raceauto in elkaar zetten, om de strijd aan te gaan met Flash Jackson. Ondertussen ontwikkelt Monkey gevoelens voor Henry, maar die ziet haar niet staan. Zal het nog wat worden tussen de twee? Zal de sul de kampioen weten te verslaan?

Je begrijpt het al aan de hand van bovenstaande: Je hoeft slechts één minuut van deze prent te aanschouwen om hem in zijn geheel te kunnen uittekenen. Van dit soort verhalen ben ik niet echt een fan, maar door de typische jaren '80 knulligheid valt er toch nog wat te lachen. Vooral de sullige automonteur kon af en toe een lach bij mij veroorzaken. Dit komt overigens tevens door het feit dat hij zeer slecht wordt neergezet door eenmalig 'acteur' Alan Longmuir. Voor de rest zijn het de afgezaagdheden en hotpants van de dames die het moeten doen voor Burning Rubber. Indien je een getrainde b-film kijker bent valt de film dan ook wel uit te zitten, maar goed genoeg is anders.

De film werd in Nederland op vhs uitgebracht door Delta Video.