Australia zou de discussie over het indelen van films in verschillende genres weer nieuw leven in kunnen blazen. Deze film wil namelijk zo’n beetje van alles zijn: western, oorlogsfilm, avonturenfilm, epische liefdesfilm … ja, toch vooral dat laatste: een epische liefdesfilm, het soort film dat populair was in de hoogtijdagen van Hollywood. Kidman is dan ook nadrukkelijk geschminkt om op Greta Garbo of Zsa Zsa Gabor te lijken.

De Britse aristocrate Lady Sarah Ashley reist aan het begin van de jaren veertig van de vorige eeuw haar echtgenoot achterna naar Australië. Bij aankomst blijkt de man echter overleden dus erft Lady Ashley zijn ogenschijnlijk niet al te waardevolle ranch. Maar ze wordt onmiddellijk lastiggevallen door een veebaron die haar bezittingen wil overnemen, dus ze vermoedt dat er een lucratief addertje onder het gras zit. Komt u deze premisse bekend voor? Dat kan kloppen: Australia heeft precies hetzelfde uitgangspunt als Sergio Leone’s Once upon a Time in the West: de overleden echtgenoot, de eenzame weduwe, de ranch in het niemandsland …

Bij haar strijd tegen de corrupte veebaron en diens ingehuurde krachten, krijgt de weduwe de hulp van een rondtrekkende veedrijver. Samen ondernemen ze een lange en barre tocht om ettelijke honderden runderen te verkopen aan het leger, dat zich voorbereid op de dreigende Japanse invasie. Tijdens die lange en barre tocht worden de twee natuurlijk verliefd, maar zoals dat hoort in een film van meer dan twee en een half uur, krijgen ze ruzie (hoe maak je anders de tijd vol?) en zijn ze net honderden kilometers van elkaar gescheiden als de stad Darwin, in het noorden van Australië, door de Japanners wordt aanvallen. Maar zoals het hoort in een romantische film …

Groots is Australia niet geworden, ook al is vrijwel alles aan de film gigantisch, van de sets tot het budget. Alles aan Australia oogt kitscherig: van het bleke huidje van Nicole Kidman tot de bakkebaarden van Hugh Jackman, van de talloze huilbuien en smachtende blikken tot de door de computer gegenereerde runderen. We worden getrakteerd op tracking shots, hoovering shots, langdurige opnames van stofwolken en indrukwekkende rotsformaties, en toch wil het maar niet sfeervol worden. Deugt er dan niets aan deze superproductie? Nou ja, de Japanse aanval op Darwin is bekwaam in beeld gebracht en de fotografie van het ruige Australische landschap vaak oogstrelend. De acteurs doen hun job vrij bekwaam, David Wenham zet zelfs een heel aardige schurkenrol neer. Echt slecht is Australia eigenlijk niet. Maar het is hoogstens een fraai plaatjesboek, meer niet. Toch zijn huisvrouwen en bakvissen blijkbaar dol op deze film, en dat schijnt alles te maken te hebben met Hugh Jackman, de stoere jongen die vrouwenharten doet smelten. Bent u dus van het vrouwelijk geslacht, tel dan gerust telkens twee punten op bij mijn waarderingen.