Een jonge naïeve vrouw (zonder naam) ontmoet in Monte Carlo de veel oudere, rijke en intrigerende Maxim. Langzaam maar zeker raken ze tot elkaar aangetrokken, maar dan moet de vrouw plotseling weg met haar bazin. Maxim vraagt haar ten huwelijk, zodat ze niet mee hoeft. Ze gaan wonen in het huis van Maxim, de villa Manderlay in Cornwall, Engeland. De staf van het huis blijkt moeite te hebben met Maxim's nieuwe vrouw. Zij voelt zich bovendien totaal niet thuis in het grote huis en omgeven door rijke mensen. Maxim vertoont bovendien raar en ontwijkend gedrag. Dit heeft te maken met het overlijden van zijn eerste vrouw Rebecca bij een bootongeluk, een jaar eerder. Hij lijkt haar nog niet helemaal vergeten te zijn. Dan wordt het wrak gevonden en blijkt Rebecca niet gestorven te zijn door een ongeluk, maar door moord. Alle vingers wijzen direct naar Maxim. Gelukkig staat zijn nieuwe vrouw aan zijn zijde en proberen ze hem uit de handen van justitie te houden.
Rebecca is Hitchcock's eerste grote succes. Bijna twintig jaar na zijn eerste productie weet hij met deze film zijn eerste Oscar te winnen. Hoewel Rebecca ook tegenwoordig nog wordt gezien als een zeer goede productie, ben ik er persoonlijk minder over te spreken. Dit heeft ongetwijfeld te maken met de thematiek van Rebecca. Het is in de eerste plaats namelijk een romantische film en zoals jullie ongetwijfeld zullen weten, is dat niet mijn favoriete genre. Zeker de eerste helft van de film draait vooral om de liefdesontwikkeling tussen Maxim en zijn nieuwe vrouw. Pas na lange tijd komt er wat ruimte voor de typische thrillerelementen. Hoewel het verhaal dan opleeft, is het mijns inziens te laat om deze film nog te redden. Daarnaast vind ik het acteerwerk in Rebecca niet fantastisch. Het zal deels met de tijdsgeest te maken hebben, maar ik vind veel conversaties onrealistisch en daarbij lukt het beide hoofdrolspelers niet om echte liefde op het scherm te brengen. Wellicht ben ik nu erg negatief over Rebecca, maar een film die volgens IMDB bij de honderd beste ooit gemaakt hoort, moet wat mij betreft meer bieden dan nu wordt gedaan. Filmcritici, sla me maar om mijn oren voor mijn lage beoordeling, maar dit cijfer is het maximale wat er inzit. Het is mij duidelijk dat Hitchcock pas in de tweede helft van zijn carrière zijn echte klassiekers heeft gemaakt.
