Ai, ai, ai. Een avonturenfilm van Jesus Franco; of wat daarvoor moet doorgaan. Wat moet je als recensent daarvan zeggen? De film een beetje gaan afzeiken zou wel erg simpel zijn. Vrij terecht, maar simpel. Wat relevant is, in dezen, is dat de koelkast gevuld was met pinten. Wat nog relevanter is, is dat de nodige pinten genuttigd gingen worden tijdens het bekijken van deze film. Want geloof me, je wil deze prent echt niet nuchter aanschouwen. Zo is 'ie waarschijnlijk ook niet bedoeld.
De synopsis, of mjn versie daarvan. Een bonte verzameling mensen neemt een binnenlandse vlucht in Brazilië. Het vliegtuigje stort neer in de jungle. De piloot is een roofgrage kerel en men krijgt tevens te maken met de plaatselijke jungleterroristen. Uiteindelijk blijkt het allemaal te gaan om juwelen...
Tsja, ik voel me niet geroepen om deze film te gaan prijzen. Het bier dat ik consumeerde tijdens het bekijken van de film verdient in elk geval een betere recensie dan de film zelf. Van een Franco film had ik de tieten beter verwacht. En talrijker. Gelukkig is er Fernando Sancho, maar ook hij heeft het moeilijk zich hier te onderscheiden; dit ondanks het feit dat hij de vermakelijkste rol kreeg toebedeeld. Supersaai is de film daarentegen niet en er is zowaar ruimte voor een kleine lesbische ontwikkeling. Een schamel plusje. Al met al gebeurt er toch redelijk wat, doch bovenmatig interessant wordt de film nimmer. Hierbij dient te worden aangemerkt dat het camerawerk uitgesproken slecht is. Uiteindelijk moet geconcludeerd worden dat Franco een leuke vakantie in Brazilië heeft gehad, maar of je daar als filmkijker nu een harde plasser van krijgt? Nou, niet bepaald.
