Plastisch chirurg Frank Flamand heeft geen topwerk geleverd, getuige het feit dat een (in het gezicht misvormde) cliënte nu hém probeert te misvormen door een chemisch goedje in zijn gezicht te gooien. Flamand's zus Ingrid is echter degene die het spul in haar gelaat krijgt en er hierdoor afgrijselijk komt uit te zien.
Flamand betoont zich een plastisch chirurg uit de hel. Om vrouwen mooi te maken heeft hij materiaal nodig van andere dames. Samen met zijn mooie vrouw/assistente Nathalie ontvoert hij deze, om ze vervolgens op te sluiten in zijn kliniek, die tevens een cellenblok bevat. Voordat de vrouwen van medisch nut zijn, mag de seksueel psychopathische freak die Flamand in dienst heeft er overigens nog even mee spelen.
Een van de ontvoerde dames is model Barbara. Haar vader, een bijrolletje voor Telly Savalas, is echter rijk genoeg om een doortastende privé detective naar haar te laten speuren. Ondertussen kan Flamand het niet langer aanzien dat zijn zus verworden is tot een teruggetrokken gedrocht. Hij komt in contact met een voormalig Nazi arts die vakwerk afleverde in Dachau en Auschwitz; Mengele vond hem nota bene te radicaal! Enfin, de juiste man dus om Ingrid een nieuw gezicht te geven. Hiervoor moeten weer wat vrouwen worden opgeduikeld, want het gaat natuurlijk niet in een keer goed. Wegens het domme kleptomane gedrag van Nathalie is de privé detective echter op het juiste spoor...
Faceless is een bij vlagen bijzonder smakeloze film. Vooral de gezichtstransplantaties zijn heerlijk walgelijk. Het zit hem hierbij vooral in de, welhaast nonchalante, absentie van enig respect voor de medemens. De effecten zijn niet bijzonder goed en soms zelfs zeer nep aandoend. Desondanks doen ze hun werk goed. Hoewel er genoeg valt af te griezelen zul je waarschijnlijk bedrogen uitkomen indien je op zoek bent naar een lompe hakfilm. De film is namelijk minimaal voor de helft een thriller, die het moet hebben van de karakters. De film doet het zowel als thriller als horrorfilm vrij aardig; niet groots, doch fier uitstijgend boven de middelmaat van beide genres. De niet onaardige rolbezetting helpt hierbij zeker een handje. He enige echt grote minpunt is wat mij betreft het oeverloze herhalen van de theme song.
