Tang shan da xiong (The Big Boss)In de eerste speelfilm waarin Bruce Lee de hoofdrol speelt is hij een Chinese immigrant genaamd Cheng uit Kanton die zich bij een groep landgenoten voegt die in Thailand werk hebben gevonden in een ijsfabriek. De fabriek is een dekmantel voor heroïnesmokkel en als twee werknemers een toevallige ontdekking doen, worden ze vermoord door de handlangers van de directeur van de fabriek, Hsiao Mi, de big boss uit de titel. Mi probeert de moorden in de doofpot te stoppen, maar de neef van Cheng vertrouwt het zaakje niet en wordt uiteindelijk ook uit de weg geruimd. Cheng kan zich niet in de schermutselingen mengen vanwege een belofte aan zijn oude moeder om de krijgskunsten op te geven. Een amulet die hij aan een touwtje om zijn hals draagt, herinnert aan de belofte. Maar dan is één van de schurken zo onvoorzichtig om de amulet los te rukken …
In tegenstelling tot de meeste andere martial arts producties uit Hong kong uit de vroege jaren zeventig, werd The Big Boss niet opgenomen in de studio, maar op locatie in Thailand. Het was een uiterst moeilijke productie, de oorspronkelijke regisseur gaf er na enkele dagen de brui aan vanwege het minimale budget, de crew moest in verband met dat budget genoegen nemen met armetierige leefomstandigheden en tot overmaat van ramp wilden diverse Thaise figuranten – van de straat geplukte schoffies – voortdurend op de vuist met Bruce Lee om zich tegenover hem te bewijzen.
Producent Raymond Chow had Lee ontdekt in de TV-serie The Green Hornet en bood hem een bijrolletje aan in de film. De hoofdrol was oorspronkelijk voorzien voor James Tien, die nu de neef speelt. Regisseur Lo Wei zag onmiddellijk de mogelijkheden van Lee en bombardeerde hem tot hoofdpersoon. De film, die vrijwel niets had gekost, werd een kolossaal succes, eerst in Hong Kong, daarna in de rest van de wereld. In vergelijking met de latere producties met Lee, is dit een tamelijk ongesofistikeerd werkje. Technisch oogt de film rommelig en onafgewerkt, en de meeste vechtscènes zijn weinig inventief gestileerd. Om die reden geven de meeste fans de voorkeur aan de opvolger Fist of Fury, waarvoor Lee zelf de choreografie van vechtscènes mocht ontwerpen.
Het gebrek aan stijl van The Big Boss wordt grotendeels goedgemaakt door de energieke aanpak. Er wordt ongelooflijk veel bloed vergoten, wat in diverse landen tot censuurproblemen leidde. De cruciale scène waarin het amulet wordt losgerukt, en Cheng derhalve wordt bevrijd van zijn belofte, is een perfect staaltje van gebalde energie die plots vrijkomt: de big boss heeft een knokploeg ingehuurd om een staking van zijn werknemers te breken; de knokploeg mept het hele arbeidersbestand tegen de vlakte, maar dan breekt de amulet in dat ene onbewaakte moment en keren de kansen. Hi, ha, hoooeeiii. Een minuut later ligt de complete knokploeg in de puin en de poeier. Mocht de muziek U bekend in de oren klinken: in 1983 werd de oorspronkelijke muziek (ongeschikt voor de internationale markt) vervangen door een soundtrack samengesteld uit fragmenten van bestaande rocknummers. De nieuwe track bevat onder meer muziek van de Britse band Pink Floyd.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
    |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
