Op zoek naar een slechte ninjafilm kom je al snel terecht bij het werk van Godfrey Ho, die tientallen ninjafilms van erbarmelijke kwaliteit in elkaar flanste. Ninja Death Squad is er één van. Normaliter beschrijf ik in een paar zinnen de plot van een film, indien ik deze recenseer. Dat is hier tamelijk moeilijk. Is er is namelijk nauwelijks een plot aan te wijzen, doch met Jip & Janneke taal zal ik trachten er speculaas van te maken. Welnu, in Thailand is er een machtige, gemene kerel. Hij heeft allemaal zwarte ninja's in dienst. Deze zijn al net zo gemeen als hun baas en zaaien dood en verderf. De zoon van de machtige kerel heeft het verbruid bij de man van wie hij de vrouw heeft verkracht; logisch. En dan is er nog een Amerikaan die ook een ninja is, maar dit is een goede ninja, dus die draagt wit. Hoe dan ook, beide gasten hebben het voorzien op de gemene kerel en zijn ninja's...

Ik moet zeggen dat ik deze film heb ervaren als een geweldige inspiratiebron. Dit is namelijk zo'n film waarbij je (terecht) kunt zeggen: "Dat kan ik ook wel maken!" En dat is dan ook precies wat ik ga doen, maar dat terzijde. Maar goed, indien je dat kan opmerken ten aanzien van een film, dan moge duidelijk zijn met wat voor rotzooi je te maken heb. Het betreft daarentegen geinige rotzooi. De ninjagevechten zijn echt hilarisch. Vooral de witte ninja trekt alles uit de kast om je aan het lachen te brengen. En lachen zul je! In een shot heeft hij zijn burgerkleding nog aan, maar als er ninja actie gevraagd wordt dan spring hij op om te landen in zijn ninjapak! Clark Kent kan daar nog een puntje aan zuigen... Voor de rest kan hij zichzelf onzichtbaar maken, hetgeen afgrijselijke actiescènes oplevert waarbij je de ballen uit je broek lacht. Alsof dat nog niet genoeg is kan hij met een fluitje een slangenleger oproepen en weet hij in de finale een heuse aardbeving te veroorzaken!

Als er geen ninja's in de buurt zijn is er tijd voor andersoortige (al even slechte) actie. Zo worden tientallen gasten neergemaaid met machinegeweren. Ze vallen allemaal dood neer, zonder ook maar een schaafwondje. Dat werk. De tenenkrommende nasynchronisatie maakt het helemaal af. Dus: Laad de koelkast vol met slecht bier en geniet van deze pulp! Ook te gebruiken als martelmethode voor mensen die enkel klassiekers kunnen verteren.