Atout coeur à Tokyo pour O.S.S. 117Een groep internationale terroristen heeft een Amerikaanse basis in Japan gebombardeerd met een geheimzinnig nieuw wapen. De CIA zet haar beste geheimagent in, Hubert Bonisseur de la Bath, alias OSS 117, om de organisatie onschadelijk te maken. Hubert ontdekt dat een employée van de Amerikaanse ambassade werd gechanteerd door de organisatie en tracht via haar de bende te infiltreren.
Ieder land met een deugdelijke filmindustrie heeft zijn eigen James Bond. De Fransen hebben geheimagent OSS 117, dat wil zeggen: Hubert Bonisseur de la Bath (ik krijg maar niet genoeg van die naam). Hij werd gecreëerd door ene Jean Bruce, een Franse schrijver van pulpromannetjes die zijn verhalen (zoals de meeste pulpschrjvers) situeerde in de Verenigde Staten.
De romannetjes van Bruce over OSS 117 zijn ouder dan de romans van Ian Fleming over 007. Al in de jaren vijftig werden er verfilmingen gemaakt, maar die geraakten Frankrijk niet uit. In het volgende decennium werd de reeks opnieuw opgepikt (dankzij de Bond-films uiteraard) en ook wat grootser aangepakt. Hoofdrolspeler Frederic Stafford werd toevallig ontdekt door regisseur André Hunebelle. Hij zag Stafford in de lobby van een hotel en zag hoe de aanwezige vrouwen reageerden op zijn verschijning. Hunebelle wist dat hij zijn ideale Franse Bond gevonden had. Vreemd genoeg was Stafford geen Fransman, maar een voormalige Tsjech, geboren uit Tsjechisch-Duitse ouders, met een Australisch paspoort. Hij was tweetalig Tsjechisch-Duits opgevoed, en sprak daarnaast vloeiend Frans, Italiaans en Engels. Na een korte carrière als professioneel ijshockeyspeler had hij de kost verdiend als fotomodel en verkoper van schoonheidsproducten. Zijn bekendste rol is die van geheimagent in Hitchtcocks Topaz. Tot aan zijn dood in 1979 (vliegtuigongeluk) was hij regelmatig te zien in Franse en Italiaanse actiefilms.
Stafford voldoet uitstekend als OSS 117 en zijn tegenspeelster Marina Vlary (net als hij van Oost-Europese origine) is een adembenemende schoonheid: ze werkt zich wulps door de film heen, uitdagend kijkend, rokend als een schoorsteen, verdorven als de nacht. Helaas gaat ze geen enkele keer uit de kleren. Het scenario is vlak en tamelijk vaag, en de actiescènes (veelal versneld weergegeven) ogen wat onhandig. Stafford werd bij de opnames ook gehinderd door een blessure, die hij had opgelopen bij een ski-ongeluk eerder dat jaar.
Hoewel de productie met een ruim budget lijkt te zijn gemaakt, heeft de ploeg nooit opnamen in Japan gemaakt. De ‘Japanse’ scènes zijn overduidelijk stock material, herkenbaar aan de afwijkende kleuren. Voor het overige werd ‘Japan’ nagebouwd in de studio of (voor de achtervolgingsscènes) in het Franse binnenland, waarbij steeds werd vergeten dat Japan links verkeer kent (ik ontdekte slechts één scène waarin het autostuur aan de juiste kant zat).
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
    |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
