Na bij een brute overval $150.000 aan goud te hebben buitgemaakt, naait een Mexicaanse bandiet de rest van de bende, door het goud te verstoppen in een Mormoons graf. Daar deze Corrancho op een gegeven moment naar de verstopplaats zal terugkeren, wordt hij regelmatig uit de brand geholpen door twee verschillende pistoleros. En dat is nodig ook, want uiteraard is tevens de heetgebakerde bendeleider, Luke Morgan, naarstig naar hem op zoek...
 

 

Het is tamelijk karig wat deze quasi serieuze western qua ontwikkelingen heeft te bieden. Niettemin kon de film me bekoren. Het feit dat Fernando Sancho een hoofdrol voor zichzelf opeist, heeft er een hoop mee te maken. Sancho speelt, op uiterst vermakelijke wijze, een hansworst van een Mexicaanse bandiet; een leugenachtige rat, die desalniettemin aimabel is. Om zijn constante stroom aan leugens kracht bij te zetten, zweert hij regelmatig bij de maagd van Guadelupe, doch weinigen laten zich door hem ringeloren. George Martin speelt een van de pistolero's die op zoek is naar het goud. Hij doet dit vrij doeltreffend. Met hem speelt onder een hoedje de sexy Rosalba Neri, wat ik absoluut niet bezwaarlijk vind, maar haar rol voegt eigenlijk totaal niets toe.

 

 

Erg goed kun je deze spaghetti western van Alfonso Balcázar met de beste wil van de wereld niet noemen. De film bevat echter genoeg ingrediënten voor een vermakelijke film. Hierbij dient te worden opgemerkt dat je van de geboden humor moet houden. Zo heeft Fernando Sancho zelfs zijn eigen komische melodietje en is het overduidelijk dat zijn inbreng er is voor het bedienen van de lachspieren. Maar zoals gezegd kwijt de acteur zich wat dat aangaat van zijn taak. De rest van de humor bestaat feitelijk uit naargeestige verwijzingen naar de dood. Wat de dood zelf betreft: Deze komt snel, in korte geweldsuitbarstingen. Hoewel de film nauwelijks om het geschiet draait, weet dit aspect goed te overtuigen.

Samenvattend: Judas... ¡toma tus monedas! is een goedkope spaghetti western met een aardige rolbezetting. Desondanks kan de film (zelfs bij fans van het genre) verkeerd vallen, vanwege de gewaagde combinatie van ernst en flauwe humor.