De tweede wereldoorlog. Een batterij prostituées wordt opgeleid voor een speciaal bordeel, eentje exclusief voor de hoge heren van de SS. De eigenaardige nazi Hans krijgt van de führer de opdracht om een aantal generaals te bespioneren. Wanneer ze hun (vaak bizarre) vleselijke lusten najagen, laten ze zich in bijzijn van de prostituées weinig vleiend uit over Hitler. De megalomane Hans mag als rechter en beul optreden en geniet met volle teugen. Wanneer het einde van de oorlog echter nadert, krijgt Hans een zenuwinzinking. De Russen kloppen zowat aan de deur, wat de SS'ers de gelegenheid geeft voor een laatste orige, alvorens zichzelf een kogel door het hoofd te jagen...
 

Cynisme en goedkoop effectbejag gaan hand in hand in Bruno Mattei's film die zijn plot grotendeels leent van Salon Kitty (Tinto Brass). Uiteraard is de film vrij slecht, maar hier en daar is 'ie ook vermakelijk. Vooral het beginstuk waarin de hoeren hun training krijgen is behoorlijk komisch. De prostituées moeten op alle smerige wensen voorbereid zijn, waardoor er zelfs seks met een herdershond geoefend moet worden. Deze bestialiteit wordt enkel gesuggereerd, maar dat maakt het er niet minder hilarisch op.

 

Na de training verandert de film in een standaard seksfilm, waarbij slechts de nazi's en een overdaad aan hakenkruizen eraan herinneren dat je toch echt naar een soort oorlogsfilm zit te kijken. De geil acterende Marina Daunia en Macha Magall zorgden ervoor dat ik de aandacht er nog enigszins bij hield, maar de prent gaat eigenlijk als een nachtkaars uit. Maar ach, voor een nazisploitation film kan Casa privata per le SS er wel mee door. Bij vlagen heb ik me immers toch kostelijk vermaakt en dat is bij vergelijkbare films wel eens anders.