Eden LakeNaast het Franse Martyrs, is het Britse Eden Lake de meest besproken horrorproductie van het afgelopen jaar. Martyrs viel niet in de smaak bij de redactie van deze site, Eden Lake is gelukkig heel wat beter te verteren.
Een jong koppel uit London verlaat de stad voor een idyllisch weekend in de natuur van Noord-Engeland. Terwijl ze een dutje maken op het strand van een meertje in het park Eden Lake, duikt er een groepje losgeslagen jongeren op: ze gedragen zich agressief, en als de man vraagt of het alsjeblieft wat minder kan, loopt de zaak uit de hand. Het begint met een paar pesterijtjes, maar uiteindelijk draait het uit op een letterlijke guerrilla-oorlog.
De dertigjarige Watkins maakte met Eden Lake zijn regiedebuut. De film werd enthousiast onthaald op diverse festivals, maar lokte ook kritiek uit vanwege de weinig subtiele symboliek die erin is vervat. Watkins verwijst naar de Britse klassenmaatschappij om zijn film een sociaal tintje mee te geven; het koppel is duidelijk Middle Class: ze spreken beschaafd, zien er piekfijn uit en hebben beide een goede baan; de jongeren zijn overduidelijk Working Class: ze spreken plat, ogen niet al te fris en hun ouders hebben geen enkel verantwoordelijkheidsgevoel. De tegenstellingen waarop Watkins wijst bestaan werkelijk in de Britse samenleving: de arbeidersklasse haat de middenklasse tot op het bot (en vice versa) en bij een conflict zullen zij de vertegenwoordigers van hun eigen klasse onder alle omstandigheden verdedigen, ook al hebben die zich schuldig gemaakt aan wanstaltige gedragingen.
Het is een slimme zet van Watkins om dit gegeven te gebruiken, maar zoals gezegd is de symboliek soms wat onbeholpen: zo lijkt de leider van de jongeren (‘hooligans’) sprekend op Wayne Rooney, de voetballer van Manchester United, afkomstig uit een probleemgezin. Ook is er een scène, tamelijk vroeg in de film, waarin de man verhaal wil gaan halen bij één van de ouders van de jongeren voor hun pesterijen; de scène is om te beginnen al vrij vergezocht (je loopt niet zomaar een vreemd huis binnen, zeker niet in een vreemde omgeving), en alleen maar bedoeld om te tonen hoe groot de janboel is in de huizen van arbeidersgezinnen. Eden Lake is dus zeker niet subtiel en de regie van Watkins oogt soms onhandig. Niettemin, wanneer hij zijn prent eenmaal op de rails heeft, zijn we vertrokken voor een tocht door de hel. De acteerprestaties zijn prima, zeker voor dit type film. O’Oconnol, die de op Rooney lijkende hooligan speelt, is een ware ontdekking: de rol lanceerde zijn acteercarrière dan ook als een speer. De ontwikkelingen worden steeds dolzinniger, maar bewaren toch een spoor van geloofwaardigheid, en dat is precies wat Eden Lake uiteindelijk tot een beklemmende ervaring maakt.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
    |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
