De twaalfjarige Patrick Smash is geboren met twee magen. Hierdoor moet hij continu de meest ranzige scheten laten; iets waarover hij geen controle heeft. Voor een scheetjoch als Patrick is het leven op school uiteraard geen pretje. Niemand kan hem luchten, behalve zijn hoogbegaafde vriendje Alan A. Allen (het roodharige joch uit Harry Potter), die geen reukvermogen heeft. Patrick droomt ervan om astronaut te worden. Samen met Alan werkt hij hieraan. Op een gegeven moment verdwijnt Alan echter uit Patrick's leven, wanneer hij een geheime opdracht aanneemt in het buitenland. Patrick besluit hierop Alan te gaan zoeken en gaat op toernee met een gemankeerde operazanger voor wie hij, in het geniep, de hoge noten moet uitruften. Dit brengt Patrick in alle uithoeken van de wereld, maar Alan vindt hij niet. Wanneer het bedrog uitkomt bij een concert in Rome en de grootste concurrent van de operazanger hierbij de dood vindt, wordt Patrick ter dood veroordeeld. Hij wordt echter net op tijd weggehaald voor het vuurpeloton door de Amerikaanse geheime dienst. Patrick's krachtige flatulentie is nodig om astronauten in de ruimte redden. Dit betekent een hereniging met Alan, die de operatie leidt, en het realiseren van Patrick's droom: het worden van ruimtevaarder...
Donderbroek: Een scheet in de ruimte luidt de vermakelijke Nederlandse titel van deze film. Hoewel ik hem liever in het Engels had gezien, kwam de prent tot mij in de Nederlandse taal. Dit was even wennen, maar het werkt op zich wel met termen als "scheetharsens" en "krachtige poeperd". Het moge duidelijk zijn dat het vooral scheethumor is waar Thunderpants op teert. En dat doet de film vrij goed. Er valt genoeg af te lachen om de (welhaast epische) ruften die worden uitgestoten door het joch. Verder is de film niet al te kinderachtig en bevat 'ie, zeker voor kinderen, de nodige spanning. Onvoorspelbaarheid hoef je daarentegen niet te verwachten en uiteraard komt alles op het einde weer goed. Het is een goedkope film, maar her en der zul je enkele (semi) bekende mensen zien met aardige bijrollen. Het fundament van de productie is de absurde flatulentie van het hoofdpersoontje. Hadden de scheten er namelijk niet ingezeten, dan was het drie keer niks geweest.
