La Grande VadrouilleMeer dan veertig jaar lang was dit de meest succesvolle Franse film uit de geschiedenis. Zeventien miljoen Fransen hebben de film in de bioscoop gezien, en uitzendingen op TV halen telkens kijkcijfers die enkel worden overtroffen door voetbalwedstrijden.
Ook in ander opzicht schreef de film geschiedenis: het was de eerste uitbundige komedie over een zwaar beladen onderwerp als de Tweede Wereldoorlog. Geen satire, geen dubbele bodems, maar pure lol, frank en vrij. Het werd in 1966 ervaren als een nieuwe bevrijding: zelfs in Duitsland werd de film een doorslaand succes. Om al deze redenen behoort La Grande Vadrouille tot het Europese culturele erfgoed, een film die iedereen een keer gezien moet hebben. Het verhaal is als volgt: Een Britse bommenwerper wordt boven Parijs neergehaald. De bemanningsleden weten zich dankzij hun parachute te redden, maar één van valt, bijna letterlijk, bovenop een simpele huisschilder (Bourvil), een ander komt uit bij een excentrieke dirigent (De Funès). De twee Fransen besluiten de twee Britten te helpen door contact op te nemen met hun leider (Thomas), maar daardoor krijgen zij eveneens de Duitse bezetter achter zich aan. Doordat de film ook een soort road movie is, nam men de kans waar om enkele van de mooiste plekjes (zowel architectonisch als landschappelijk) zo fraai mogelijk in beeld te brengen. La Grande Vadrouille ziet er werkelijk schitterend uit. Een van de cameramensen heette dan ook Renoir.
Hoewel De Funès en Bourvil in de jaren vijftig samen in een film te zien waren geweest, werden ze pas dankzij hun samenwerking in Le Corniaud en La Grande Vadrouille echte sterren. Sommige scènes uit de film behoren tot het beste wat het komische genre te bieden heeft: de scène in het Turkse badhuis (Tea for two!), de stoelendans van de Duitse soldaten, en de scene met het omgekeerde kamernummer, waardoor De Funès in bed komt te liggen met een waanzinnig snurkende Duitser. Ook zijn er diverse scènes met een jonge en tamelijk onstuimige non, die een vast onderdeel zouden worden van de gendarmefilms met De Funès.
Wat La Grande Vadrouille mede zo leuk maakt, is dat het een film met een hart is. Alle nationaliteiten, Fransen, Britten en Duitsers, worden op de korrel genomen, maar de humor wordt nooit grof of banaal. Ook is het een voordeel dat iedereen zijn eigen taal spreekt en niet een verbasterd brabbeltaaltje zoals te doen gebruikelijk. Dit leidt ook tot en van de leukste dialogen van de film, als Bourvil en De Funès elkaar voor het eerst ontmoeten en elkaar voor Britten houden en daarom een conversatie in het Engels beginnen:
Bourvil: (met een zwaar Frans accent) You have to come with me to pick up Peter.
De Funès: No, you have to come with me to pick up MacIntosh! Bourvil: No, you have... alors merde! De Funès: Comment ça "alors merde"?, but, alors, you are French!
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
   |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
