District 9
Boven Johannesburg komt plotseling een ruimteschip te hangen. Een groep soldaten die naar binnen wordt gestuurd ontdekt in het schip meer dan een miljoen uitgehongerde aliens. De garnaalachtige wezens worden opgevangen in een vluchtelingenkamp middenin de Zuid-Afrikaanse stad, dat District 9 wordt genoemd. Al snel blijkt echter dat de wezens nauwelijks rationeel gedrag vertonen: ze vechten onderling, slopen eigendommen van mensen en lokken regelmatig gevechten uit. De bevolking komt dan ook in opstand tegen de aanwezigheid van de aliens in de stad. Daarop wordt besloten buiten Johannesburg een nieuw kamp op te bouwen en de aliens hier naartoe te verplaatsen.
De ietwat sullige ambtenaar Wikus van de Merwe wordt aangewezen om deze operatie uit te voeren, waarbij hij hulp krijgt van de militaire organisatie MNU. De aliens, die in getto-achtige omstandigheden wonen, hebben nauwelijks besef van wat er speelt. Regelmatig breken er schietpartijen uit tussen hen en de militairen. De aliens blijken bovendien hun eigen wapens te hebben verzameld om een opstand tegen de mensen te kunnen uitvoeren. Bij de ontruiming van een van de hutten ontdekt Wikus een groot laboratorium. Per ongeluk krijgt hij hier een goedje over zich heen, waardoor hij langzaam maar zeker begint te veranderen in een van de aliens. Hij wordt hiermee plotsklaps een interessante prooi voor MNU, omdat hij de enige mens is die nu de wapens van de aliens kan gebruiken. Wikus vlucht naar District 9 en roept de hulp in van de alien die in het lab woonde: Christopher. Deze alien bleek op zoek te zijn naar brandstof om terug te kunnen keren naar zijn ruimteschip. Dit goedje is nu echter in handen van MNU, waardoor zijn plan in duigen is gevallen. Wikus en Christopher zullen samen moeten werken om hun beider levens te redden.
District 9 is een Zuid-Afrikaanse / Nieuw-Zeelandse coproductie, waarbij de nog vrij onbekende Neill Blomkamp voor de regie heeft getekend. Daar gaat ongetwijfeld verandering in komen, omdat hij in samenwerking met Peter Jackson (producer) een memorabele film heeft afgeleverd. Wat vooral opvalt is de fantastische, grimmige sfeer die over deze film heenhangt. De beelden zijn behoorlijk grauw en gruizig te noemen, waardoor de verloederde setting van District 9 extra goed uit de verf komt. De aliens zien er daarnaast zeer realistisch uit, ook in hun interacties met mensen, waardoor er een geloofwaardige strijd wordt neergezet. Door het geheel in een documentaire-achtige stijl te hebben gegoten, wordt de film bovendien gedoseerd gebracht. De bijna journalistieke opening is dan ook totaal anders dan het veel gewelddadigere en bloederige einde. Het acteerwerk van Sharlto Copley mag daarbij ook niet onbenoemd blijven. Veel anti-helden verliezen aan geloofwaardigheid, maar hij weet deze status de gehele film vast te houden. Zijn schlemielerige gedrag en uiterlijk maken hem bovendien zeer genietbaar. Had men voor een breedgespierde, stoere hoofdrolspeler gekozen dan was de uitwerking heel anders geweest.
Interessant zijn ook de paralellen die worden gelegd met Zuid-Afrika tijdens de apartheid en de hedendaagse gewelds- en vluchtelingenproblematiek. Deze worden zeer duidelijk gemaakt in de omgang tussen de Zuid-Afrikanen en de aliens. Vooral in de eerste helft van de film laat men zien hoe weinig wederzijds respect er is. Ook de banners tussen deze recensietekst spreken wat dat betreft boekdelen. District 9 blijkt een onverwacht pareltje te zijn. Deze film weet bovendien het science fiction genre een schop onder zijn kont te geven. De laatste jaren is er in dit genre immers bijna enkel troep uitgekomen. De aanpak van Blomkamp en Jackson is echter uitermate verfrissend. In mijn glazen bol kijkende, denk ik dat men District 9 over vijf jaar bestempeld als een cultklassieker. Geheel terecht overigens.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobema: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
     |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
