Pulp Friction. Ik hoor je al denken: "Wat zijn die pornomakers toch creatief in het verzinnen van filmtitels - en concepten". Deze productie maakt het echter nog bonter: Reeds dertien jaar eerder draaide Anthony Spinelli onder dezelfde titel een pornografische versie van Quentin Tarantino's jaren '90 klassieker Pulp Fiction. Spinelli's 'origineel' heb ik niet gezien, maar ik vermoed dat het van eenzelfde laken een pak is als wat hier onder aanvoering van Daniel Dakota wordt gebracht. De originaliteitsprijs wordt met deze vunzige ode dus zeer zeker niet in de wacht gesleept. Toch is er victorie voor de prent. De cover veegt de vloer aan met die van Tarantino, al is het maar omdat Ava Rose in plaats van Uma Thurman die siert.
 

 

 

De film begint met surfmuziek die Dick Dale nog in zijn graf zou kunnen maken terwijl de Tarantino's werk gelijkende opening credits over het scherm rollen. Dat voelt alvast vertrouwd op een foute manier. Wanneer er vanuit een kofferbak gefilmd wordt en twee pornoacteurs (gemodelleerd naar de karakters van John Travolta en Samuel L. Jackson) verschijnen, lijkt er zich zowaar iets te ontspinnen dat op een parodie lijkt. Een goede parodie overigens niet. Kijk alleen eens naar die sukkels. De dialoog die ze vervolgens hebben is gelukkig van een overeenkomstige slechtheid als hun acteerkwaliteiten. En dat maakt het fragment eigenlijk wel weer geinig. Er komt uit naar voren dat 'John Travolta' een keer een klus vernaggelde door met zijn verkeerde pistool te schieten. Drie keer raden wat voor pistool hier bedoeld wordt...

 

 

 

En dat brengt me op de seks; het is per slot van rekening een pornofilm. In de eerste seksscène bellen twee Asian babes met machinegeweren aan bij een of andere gast. Ze vertellen hem dat ze uit Tokyo komen, waarop de kerel een feilloze topografische kennis aan de dag legt: "Dat is toch waar Godzilla vandaan komt?" Helemaal goed, jongen! Als beloning mag hij het Oriëntaalse duo eens flink onderhanden nemen. Dit triootje met Nyomi Marcela en Tia Tanaka is veruit het beste wat Pulp Friction op pornogebied weet te bieden. Helaas slaat hierna de gezapigheid toe, op zowel humor-, als seksgebied.

 

 

 

Erg spijtig, daar de aanwezige dames appetijtelijk genoeg zijn en het bronmateriaal zich leent voor veel meer parodiërende scènes. De heroïne overdosis scène vinden we echter wel terug hier; de China White is vervangen door een seksmiddeltje. Mr. Marcus weet bovendien -met veel gevloek- aardig het personage van Ving Rhames na te bootsen. Even dreigt hij nog ge-assraped te worden, door een snol met een voorbindlul, maar daar wordt een stokje voor gestoken.
 

 

Ik kan niet anders dan tot de slotsom komen dat er hier sprake is van een weinig vernuftige parodie. Maar die verwachtte.ik ook niet. Pulp Friction is gewoon een domme pornofilm, waarvan heel sporadisch te genieten; op de een of andere manier. De film duurt overigens ruim twee uur en dat is veel te lang.