The Breakfast ClubAls je The Breakfast Club net als Yahhrrrrm al honderd keer gezien hebt kan ik me voorstellen dat het je behoorlijk de strot uitkomt. Aan de andere kant kan hij zich gelukkig prijzen dat hij tijdens zijn maatschappijleer-lessen films mocht kijken, aangezien mijn lessen bestonden uit het tot in den treure bekijken van folders voor vervolgopleidingen. Ik heb deze rolprent dan ook nog niet eerder mogen aanschouwen en moet zeggen dat ik aangenaam verrast was. Ik neig er dan ook naar het meer met Boobers eens te zijn dan met Yahhrrrrm, ook al kan ik me wel in zijn kritiek vinden. Op een bepaalde manier is The Breakfast Club namelijk inderdaad een morality tale, waarbij er nogal wat afgejankt wordt door de hoofdpersonen. Allemaal met hun eigen problemen, in de thuissfeer of met vrienden, kunnen ze juist bij de onbekenden waarmee ze een middag op school doorbrengen hun hart luchten. In eerste instantie draait het echter vooral om de verschillen tussen de hoofdpersonen, waarbij vooral de bully op weinig sympathie van de anderen kan rekenen. De omgang tussen de scholieren wordt goed gebracht, met scherpe dialogen en ook de benodigde humor. Het acteerwerk kan niet altijd als erg sterk worden bestempeld, toch is er geen flater geslagen door deze cast te kiezen. De totaal verschillende personages zorgen voor een boeiende dag nablijven, waarbij ik me goed kan voorstellen dat deze film voor middelbare scholieren nog een stuk interessanter en herkenbaarder is. Ook de typische jaren tachtig sfeer, niet alleen in uiterlijk, maar ook cinematografisch, draagt bij aan de positieve kijkervaring van The Breakfast Club.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobema: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
     |
 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
The Breakfast ClubDeze film speelt zich geheel af op een Amerikaanse highschool. Vijf studenten moeten hier een hele zaterdag nablijven. Er is het popie-jopie meisje, de hunk, de nerd, het altomeisje en de crimineel. Ze zijn erg divers en mogen elkaar niet aanvankelijk. Maar doordat ze een hele dag na moeten blijven, ontstaan gesprekken en discussies. Aanvankelijk met veel gescheld, maar naarmate de dag vordert raken ze steeds meer bevriend. That`s the story! En ik vind het geweldig hoe ze een zo boeiende film hebben kunnen maken met zo`n simpel concept! De gesprekken zijn gepeperd en interessant. Ze zijn allemaal erg oprecht in hun oordeel over elkaar, aangezien ze toch niets met elkaar te maken hebben buiten deze detentiedag. Daarnaast heeft de humor ook een sterke aanwezigheid in deze film. Dit zorgt voor glimlachjes en ook wat luchtigheid in de film aangezien vaak wat zware onderwerpen worden aangesneden. Erg goed geacteerd van deze jongelui!
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobers: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
The Breakfast ClubSmaken verschillen wel eens, maar dat Boobers deze rolprent beloont met een 7½ is schromelijk overdreven. In de jaren ´80 werd dit soort films aan de lopende band gemaakt. Dat The Breakfast Club toevallig de bekendste is, maakt de film wat mij betreft niet veel beter dan de talloze andere in zijn soort. Origineel is de film dus al helemaal niet. Ik zal eerlijk bekennen dat ik deze film veel te vaak gezien heb. Niet dat ik dat vrijwillig deed overigens. De videocollectie van mijn lerares maatschappijleer op de middelbare school bestond slechts uit Mississippi Burning en deze film. Aangezien democratisch besluit bepaalde welke film er gekeken werd en de meiden de overhand hadden in de klas, belandde de keuze bijna altijd op dit werk van John Hughes. De bewuste lerares kon totaal geen orde houden in de klas, behalve met een filmvertoning, dus je begrijpt dat ik ben doodgegooid met The Breakfast Club. De film is niets meer dan een zeer clichématige morality tale over verschillende pubers die begrip voor elkaar gaan krijgen. Afgezien van de rector is de enige geinige dude in deze film John Bender, maar die veranderd (net als de rest) in een huilebalk. De eeuwige nerd Anthony Michael Hall komt in Weird Science een stuk beter tot zijn recht. Molly Ringwald zag ik laatst nog in Not Another Teen movie, een geslaagde parodie op al die knullige highschool filmpjes.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Yahhrrrrm: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
