Een wetenschapper vindt iets geweldigs uit. Een machine die een straal zo krachtig kan produceren, dat alles vernietigd wordt in zijn pad. De man wil hiermee de wereld gaan verbeteren, zoals hij bij een demonstratie van het apparaat uitlegt. Hoe je ermee iets goeds wilt doen is me niet helemaal duidelijk en de slechteriken die, niet ontoevallig, aanwezig zijn interesseert het in elk geval vrij weinig. Zij willen het apparaat om er kwaadaardige dingen mee te doen. De demonstratie draait uit op een orgie van geweld, maar het apparaat is tijdig onbruikbaar gemaakt. Hierop wordt de wetenschapper ontvoerd, daar hij over de kennis beschikt om het apparaat opnieuw te maken.
 

 

Superspion Bart Fargo moet de wetenschapper zien te redden uit de klauwen van de slechteriken voordat er een wereldbedreigende situatie ontstaat. Dit doet hem belanden in de nodige actietaferelen en, niet onbelangrijk, hij ontmoet een aantal leuke dames bij wie hij de gladjakker kan uithangen...
 

 

Regisseur Gianfranco Baldanello kende ik enkel van zijn spaghetti westerns, die over het algemeen de middelmaat ontstijgen. Ook met dit spionnenvehikel weet de man bovengemiddeld vermaak te brengen. Er zit meer actie in dan in de gemiddelde Eurospy, terwijl de typerende humor hierbij niet in het gedrang komt. Gordon Scott is goed gekozen als de spion van dienst, terwijl Nello Pazzafini een leuke bad guy in huis heeft. Natuurlijk is de plot niet bijzonder, maar het blijkt een aardige kapstok voor een relaxed jaren '60 filmpje waarbij momenten van verveling schaars zijn.