...continuavano a chiamarlo TrinitàDe Kerst komt er weer aan, en dat houdt voor velen in dat ook het duo Hill & Spencer weer in aantocht is. Met name in hun vaderland, Italië (de heren werden geboren als Mario Girotti en Carlo Pedersoli), zijn de films van het tweetal in de loop der jaren uitgegroeid tot kerstattracties. Het populairst zijn nog altijd de twee films waarmee het allemaal begon, de komische westerns rond de gebroeders Trinity en Bambino. Van deze twee, wordt de sequel door velen het hoogst aangeslagen. In een vroege scène zien we hoe Trinity en Bambino hun ouderlijk huis bezoeken. Hun oude vader is een beetje ongerust: zelf is hij altijd een echte boef geweest, maar zijn twee zoons zijn zo goedhartig dat hij vreest dat ze weleens het goede pad zouden kunnen opgaan. Daarom wendt hij een beroerte voor, en laat hen beiden aan zijn sterfbed plechtig beloven dat ze hun leven lang keurige rovers en paardendieven zullen blijven. Natuurlijk doen Trinity en Bambino hun uiterste best om de laatste wens van hun vader te respecteren, maar door hun goedhartigheid voelen ze zich telkens genoodzaakt om de armen en de weerlozen te beschermen tegen de bandieten. Trinity is still my Name heeft amper een scenario, het is meer een reeks losse scènes ond twee broers die slecht proberen te zijn, maar zich telkens goed gedragen. Goed in morele zin, welteverstaan, want hun manieren laten nogal te wensen over. Het hoogtepunt van de film is een hilarische scène in een Frans restaurant, waarbij de formele gebruiken en het gebrek aan manieren van het tweetal in frontale botsing komen. Ook hilarisch is een scène waarin Spencer een biechtstoel sloopt: als zijn biechtvader voor hem begint te bidden, denkt hij dat de man wat te verbergen heeft … De sequel heeft minder verhaal dan het origineel, en ook wat minder venijn, maar de acteurs en de regisseur zijn beter op elkaar ingespeeld en de film kabbelt aangenaam van de ene scène naar de andere. Aan het slot is er uiteraard weer een massale knokpartij. De Trinity-films bieden de kijkers precies wat hij verwacht: ongecompliceerd plezier. Uitzonderlijk zijn ze eigenlijk niet, zelfs de knokpartijen zijn soms wat klungelig uitgevoerd, maar ze schijnen exact de juiste toon te treffen. Eet smakelijk, en veel plezier.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |