Agent 3s3. Dat betekent: De derde agent van de derde speciale divisie. Het is maar dat je het weet. Hoe dan ook, deze kerel heeft de opdracht de dochter van een grote crime boss te schaduwen. Hij mag haar zelfs vermoorden als dat nodig is, maar zover gaat hij niet. Samenzweringen, pogingen tot moord, doofpotten en allerlei andere afgezaagde zaken doen de spion in Libanon belanden. De vader van de dame in kwestie blijkt reeds een jaar dood en zij dreigt het fortuin van pa te erven. Uiteraard zitten tevens allerlei andere criminelen achter de poen aan. Dan wordt agent 3s3 ook nog eens verliefd op haar...

 

 

Toegegeven, ik schrijf wel eens betere recensies. Hier staat tegenover dat ik ook wel eens betere films onderga. Natuurlijk sluit het een het ander niet uit, en is dit dus een non-argument, maar van dit type films heb ik er de laatste tijd wellicht wat te veel gezien. En daar raak ik een beetje uitgeblust van, vooral wanneer het wederom niet al te bijzonder is wat er wordt voorgeschoteld. Ook ditmaal weet regisseur Sergio Sollima niet te overtuigen met een spionagefilm. Ik weet niet wat 's mans plan was, maar het lijkt me toch niet zijn bedoeling geweest de kijker in slaap te sussen. Dit gebeurt bijkans wel in de, grofweg, eerste drie kwartier. De film is veel te traag en vooral onboeiend. De plot zou je op een bierviltje kunnen schrijven, maar wordt zo langzaam gebracht dat ik bijna ging denken dat er meer aan de hand moet zijn. Dit is echter niet het geval. De film komt in de tweede helft alsnog van de grond en is, in die fase, alleszins redelijk. Er is significant meer actie, hetgeen het voornaamste contrast is met het slappe begin. Ook wordt een en ander duidelijk omtrent de motieven van de personages, maar wereldschokkend wordt het nooit.
 

 

De film heeft alles wat je van een Europese spionagefilm mag verwachten, maar geen van de elementen wordt bijzonder vermakelijk gebracht. De settings zijn niettemin vrij aardig. Het is een uur geleden dat ik de aftiteling mocht aanschouwen en van de prent staat me nu reeds vrij weinig meer helder voor de geest. En nee, ik had deze keer geen joint opgestoken. Ik herinner we welgeteld één slim spionagetrucje, nota bene niet eens van de spion in kwestie, namelijk het pijltjes schietende make up doosje van een dodelijke dame. Verder speelt Fernando Sancho een Rus in een miniscule bijrol. Gemodelleerd naar Stalin kan hij er ook nog voor doorgaan vertel ik je.
 

Na twee spionagefilms van Sergio Sollima denk ik dat ik het maar bij zijn misdaadfilms en westerns houd. Deze zijn naar mijn mening vaak stukken vermakelijker.